گلهای جاویدان ۱۲۹

 

 

دکلمه:روشنک

           

گلهای جاویدان 

       
 

به چه کار آیدت ز گل طبقی

گل همین پنج روز و شش باشد

از گلستان من ببر ورقی

وین گلستان همیشه خوش باشد

   
       

سعدی,گلستان( مثنوی در بحر خفیف) 

 
             

گوینده: تقی روحانی

       

دیریست كه از سخنان شیخ اجل سعدی در این برنامه نشنیده اید. چه خوش است كه به هنگام جشن نوروزی رایحه ای از گلستان بی مثالش به مشام صاحبدلان برسانیم.

 

رفیقی داشتم كه سالها با هم سفر كرده بودیم و نمك خورده و بی كران حقوق صحبت ثابت شده، آخر به سبب نفعی اندك آزار خاطر من روا داشت و دوستی سپری شد و با این همه از هر دو طرف دلبستگی بود كه شنیدم روزی دو بیت از سخنان من در مجمعی همی گفتند:

             
 

نگار من چو در آید به خنده نمكین

چه بودی ار سر زلفش به دستم افتادی

نمك زیاده كند بر جراحت ریشان

چو آستین كریمان به دست درویشان

   
       

سعدی, گلستان(غزل)

 
             

طایفه درویشان بر لطف این سخن نه كه بر حسن سیرت خویش آفرین بردند و او هم درین جمله مبالغه كرده بود و بر فوت صحبت تاسف خورده و به خطای خویش اعتراف نموده، معلوم كردم كه از طرف او هم رغبتی هست این بیت ها فرستادم و صلح كردیم:

             
 

نه ما را در میان عهد و وفا بود

به یك بار از جهان دل در تو بستم

هنوزت گر سر صلحست باز آی 

جفا كردی و بد عهدی نمودی

ندانستم كه بر گردی بزودی

كز ان مقبول تر باشی كه بودی

   
       

سعدی, گلستان(غزل)

 
             

گوینده: کوکب پرنیان 

       
 

درخت غنچه بر آورد و بلبلان مستند

حریف مجلس ما خود همیشه دل می بُرد

كسان كه در رمضان چنگ و نی شكستندی

بساط سبزه لگد كوب شد به پای نشاط

دو دوست قدر شناسند عهد صحبت را

به در نمی رود از خانگه یكی هشیار

مثال راكب دریاست حال كشته عشق

به سرو گفت كسی میوه ای نمی آری

به راه عقل برفتند سعدیا بسیار

جهان جوان شد و یاران به عیش بنشستند

علی الخصوص كه پیرایه ای بر او بستند

نسیم گل بشنیدند و توبه بشكستند

زبس كه عارف و عامی به رقص بر جستند

كه مدتی ببریدند و باز پیوستند

كه پیش شحنه بگوید كه صوفیان مستند

به ترك یار بگفتند و خویشتن رستند

جواب داد كه آزدگان تهیدستند

كه ره به عالم دیوانگان ندانستند

   
       

سعدی(غزل)

 
             

دکلمه: تقی روحانی

       
 

بوی گل و بانگ مرغ برخاست

فراش خزان ورق بیفشاند

هنگام نشاط و روز صحراست

نقاش صبا چمن بیاراست

   
       

سعدی(غزل)

   
             
 آواز: حسین قوامی

 

         
 

درخت غنچه بر آورد و بلبلان مستند

حریف مجلس ما خود همیشه دل می بُرد

بساط سبزه لگد كوب شد به پای نشاط

كسان كه در رمضان چنگ و نی شكستندی 

جهان جوان شد و یاران به عیش بنشستند

علی الخصوص كه پیرایه ای بر او بستند

ز بس كه عارف و عامی به رقص بر جستند

بساط سبزه بدیدند و توبه بشكستند

   
       

سعدی(غزل)

   
             

گوینده: کوکب پرنیان 

       
 

سر آن ندارد امشب كه بر آید آفتابی

نفحات صبح دانی زچه روی دوست دارم

چه خیال ها گذر كرد و گذر نكرد خوابی

که به روی دوست ماندكه بر افكند نقابی

   
       

سعدی(غزل)

   
             
آواز: غلامحسین بنان        
 

تا خبر دارم از او بی خبر از خویشتنم

پیرهن می بدرم دَم به دَم از غایت شوق

ای رقیب این همه سودا مكن و جنگ مجوی

خود گرفتم كه نگویم كه مرا واقعه ایست

برشکست از من و از رنج دلم باک نداشت

لب سعدی و دهانت ز کجا تا به کجا

با وجودش زمن آواز نیاید كه منم

كه وجودم همه او گشت و من این پیرهنم

بر كنم دیده كه من دیده از و بر نكنم

دشمن و دوست بدانند قیاس از سخنم

من نه آنم که توانم ازو بر شکنم

این قدر بس که رود نام لبت بر دهنم

   
       

سعدی(غزل)

   
             

گوینده: روشنك

       

این هم گلی بود جاویدان از گلزار بی همتای ادب ایران، گلی كه هرگز نمیرد. شب خوش.

             

Back to programme page