گلهای جاویدان ۱۵۵

گلهای جاویدان برنامهٔ شمارهٔ ۱۵۵

گلهای جاویدان

به چه کار آیدت ز گل طبقی

گل همین پنج روز و شش باشد

از گلستان من ببر ورقی

وین گلستان همیشه خوش باشد

سعدی، گلستان ( مثنوی)

امشب چند ترجیع بند، آنگاه غزلی از عراقی به سمع می رسانیم.

تنی چند از صاحبدلان من جمله فرزندانی كه در رشته ادبیات گرانبهای فارسی مشغولند بر ما خورده ای گرفته اند كه چرا تا كنون از ترجیع بندهای عراقی به سمع نرسانده ایم؟ شنونده دیگری با خط خوش شكسته می نویسد فخرالدین ابراهیم عراقی و حاج میرزا حبیب خراسانی را ما از برنامه گلها شناخته ایم، جای آن دارد كه تنها به غزل های این دو سراینده توانا اكتفا ننمائیم و با ترجیع بندهایشان نیز محظوظمان دارید. اگر چه تا كنون در برنامه های گوناگون گلها چون: «برگ سبز» و «شاخه گل» از ترجیع بندهای عراقی منظور شده و به سبك انشاد به سمع رسیده ولی چون اساساً برنامه های گلها به صاحبدلان و علاقه مندان به ادبیات ایران تعلق دارد امشب چند ترجیع بند و آنگاه غزلی از عراقی به سمع می رسانیم و امید است انتخاب ما را بپسندند و از مفاهیم و مضامین عرفانی آن مستفیذ گردند.

روی جانان به چشم جان دیدن

خوش بود در صفای رخسارش

جز در آیینۀ رخش نتوان

دیدن روی دوست خوش باشد

در خم زلف او چه خوش باشد

اندر آیینۀ جهان باری

كه همه اوست هر چه هست یقین

خوش بود، خاصه رایگان دیدن

آشكارا همه نهان دیدن

عكس رخسار او عیان دیدن

خاصه رخساره ای چنان دیدن

دل گم گشته ناگهان دیدن

می توانی به چشم جان دیدن

جان و جانان و دلبر و دل و دین

ساقی چه كنم به ساغر و جام

با یاد لب تو عاشقان را

گوشم سخن لب تو بشنود

دل زلف تو دانه دید ناگاه

سودای دو زلف بی قرارت

باشد که رَسَم به کام روزی

ور زانکه نشد لب تو روزی

در میکده می کشم سبویی

مستم كن از آن می غم انجام

حاجت نبود به ساغر و جام

خوشنود شد از لبت به دشنام

افتاد به بوی دانه در دام

بُرد از دل من قرار و آرام

در راه امید می زنم گام

دانی چه کنم به کام و ناکام؟

باشد که بیابم از تو بویی

فخرالدین ابراهیم عراقی (ترجیع بند)

ای مطرب عشق، ساز بنواز

دشنام دهد بجای بوسه

پنهان چه زنم نوای عشقش

گفتی كه بجوی تا بیابی

در میکده می کشم سبویی

کان یار نشد هنوز دمساز

وآن نیز به صد كرشمه و ناز

كز پرده برون فتاده این راز

اینك طلب تو كردم آغاز

باشد که بیابم از تو بویی

فخرالدین ابراهیم عراقی (ترجیع بند)

مطرب عشق می نوازد ساز

هر نفس پرده ای دگر سازد

همه عالم صدای نغمه اوست

نه به اندازۀ تو هست سخن

كه همه اوست هر چه هست یقین

عاشقی كو كه بشنود آواز

هر زمان زخمه ای كند آغاز

كه شنید این چنین صدای دراز

عشق می گوید این سخن را باز

جان و جانان و دلبر و دل و دین

فخرالدین ابراهیم عراقی (ترجیع بند)

خوشا دردی كه درمانش تو باشی

خوشا چشمی كه رخسار تو بیند

خوشا آن دل كه دلدارش تو گردی

چه خوش باشد دل امیدواری

همه شادی و عشرت باشد ای دوست

مشو پنهان از آن عاشق كه پیوست

چه باك آید ز كس، آنرا كه او را

همه شادی و عشرت باشد، ای دوست

خوشا راهی كه پایانش تو باشی

خوشا مُلكی كه سلطانش تو باشی

خوشا جانی كه جانانش تو باشی

كه امید دل و جانش تو باشی

در آن خانه كه مهمانش تو باشی

همه پیدا و پنهانش تو باشی

نگهدار و نگهبانش تو باشی

در آن خانه كه مهمانش تو باشی

فخرالدین ابراهیم عراقی (غزل)

این هم گلی بود جاویدان از گلزار بی همتای ادب ایران، گلی كه هرگز نمیرد. شب خوش.