گلهای صحرایی ۸

پرستوی فراری از بهارُم

چو ماه از پشت خرمنها برآیٍه

یك امشب میهمان این دیارُم

به دیدارُم بیا چشم انتظارُم

كدوم كوه و كَمَر بویِ تو داره یار

همون ماهی كه از قبله زند سر یار

مجنون نبودُم، مجنونُم كِردی

اَلا دختر كه موهای تو بوره یار

به حموم میروی زودی بیایی یار

مجنون نبودُم، مجنونُم كِردی

ستاره در هوا نقشِ زمینه یار

خداوندا نگهدارِ نگین باش یار

مجنون نبودُم، مجنونم كِردی

كدوم ماه جِلوۀ رویِ تو داره

نشون از طاقِ ابروی تو داره

از شهرِ خودمُ بیرونُم كِردی یار

به حموم میروی راهِ تو دوره

كه آتیش بر دلُم مثلِ تنوره

از شهر خودُم بیرونُم كِردی یار

 خودم انگشتر و یارم نگینه

كه یارِ اول و آخر همینه

از شهر خودُم بیرونُم كردی یار

تن بیشه پُر از مهتابه امشو

به هر شاخه دلی سامون گرفته

پلنگ كوهها در خوابه امشو

دِل من در تنُم بیتابه امشو

سر راهم دو تا شد وای بر من

رفیق از من جدا شد رفت غربت

رَفیق از من جدا شد  وای بر من

به غربت آشنا شد وای بر من

به من گفتی كه دل دریا كن ای دوست

دلم دریا شد و دادم به دستت

همه دریا از آن ما كن ای دوست

مكِش دریا به خون پروا كن ای دوست