گلهای صحرایی ۲۳

نگار من لب بوم اومد و رفت

خداوندا بمیرُن قوم و خویشش

دوباره بر تنُم جون اومد و رفت

نگارُم چشم گریون اومد و رفت

خدایا خدایا دختر رشتی قشنگه

ولی با آن همه حُسنِ خداداد

سفیدهَ، سرخَه، سبزهَ رنگ وارنگه

دلی در سینه داره مثل سنگه

اَلا كوی كی شینه آوازه دارِه

اَلا كوی كی شینه آوازه داره

اَخانه كی شینه دروازه داره

می قد با اونِ قد اندازه داره

بنفشه گول بیرون بَمو به یاد بَوَرتی عهده

گول بارانه سبزانه سر قاصد بو بو بنفشه

از یاد ببردی تو مگر قول و قراره

از یاد ببردی تو چره قول و قراره

بو گفتی بی وقتِ بهار آیم تی وَر با خنده

فصل بهار با مو بیا می دیل ببوسته زنده

دِه ناز نُكن بیا می ور وقت بهاره

دِه ناز نُكن بیا می ور وقت بهاره

دارم تَرَدِه غم نَرَم   می نازنین ناز دانِه

بنفشه گول بیرون بمو به یاد بَوَرتی عهده

گول بارانه سبزانه سر قاصد بو بو بنفشه

از یاد ببردی تو مگر قول و قراره

از یاد ببردی تو چره قول و قراره

دارم تَرَدِه غم نَرَم   می نازنین ناز دانِه

بو گفتی بیوقت بهار آیم تی وَر با خنده

فصل بهار با مو بیا می دیل ببوسته زنده

دِه ناز نكن بیا می ور وقت بهاره

دِه ناز نكن بیا می ور وقت بهاره

گلهای صحرایی را همیشه رایحهای دلانگیز است.