گلهای صحرایی ۶۲
گوینده: روشنك | |||||
گُل و پروانه بستند عهد و ِپیمون الهی شاد باشند هر دو تاشون |
كنار گلشنی سرسبز و خندون ستاره بختشون باشه درخشون |
||||
ناهید (ترانه) | |||||
غم و غُصّه توی قلبُم لونه كرده ای خدا دیگه برنِمیگردُم به آشیونه ای خدا خدایا مو به درگاهِ تو چی بوده گناهُم غروبِ توی كوهِستون مَنَم نالون |
دلُم پُرِ درده نمیسازه با مو دنیا كَسی چه میدونه غم و تنهایی دل را كه بایَد یا بسوزُم یا بسازُم مو جَوونُم آشیونُم شده ویرون كه سرگردون هی مینالُم |
||||
از این دنیا دلُم تنگه دل یار مو از سنگه خدایا گله دارُم |
|||||
ز تنهایی دلُم خونه غم و دردُم فراوونه خدایا گله دارُم |
|||||
جهانبخش پزوکی | |||||
گوینده: روشنك | |||||
صدا كردی به قُربون صدایِت بِبُرُّم چادری از پردۀ دل |
بِبُرُّم چادرُی تا ساق پایِت كه نامحرم نبینه ساق پایت |
||||
گوینده: روشنك |
|||||
گلهای صحرایی را همیشه رایحهای دلانگیز است. |
|
||||