گلهای صحرایی ۶۲

      
           
گوینده: روشنك          
           
 

گُل و پروانه بستند عهد و  ِپیمون

الهی شاد باشند هر دو تاشون

كنار گلشنی سرسبز و خندون

ستاره بختشون باشه درخشون

 
           
ناهید (ترانه)          
           
 

غم و غُصّه توی قلبُم لونه كرده ای خدا

دیگه برنِمیگردُم به آشیونه ای خدا 

خدایا مو به درگاهِ تو چی بوده گناهُم

غروبِ توی كوهِستون مَنَم نالون

دلُم پُرِ درده نمیسازه با مو دنیا

كَسی چه میدونه غم و تنهایی دل را

كه بایَد یا بسوزُم یا بسازُم مو جَوونُم آشیونُم شده ویرون

كه سرگردون هی مینالُم

 
 

 

از این دنیا دلُم تنگه دل یار مو از سنگه خدایا گله دارُم

     
      ز تنهایی دلُم خونه غم و دردُم فراوونه خدایا گله دارُم 
 
           
        جهانبخش پزوکی  
           
گوینده: روشنك          
           
 

صدا كردی به قُربون صدایِت

بِبُرُّم چادری از پردۀ دل

بِبُرُّم چادرُی تا ساق پایِت

كه نامحرم نبینه ساق پایت

 
           

گوینده: روشنك

         
           
 

گلهای صحرایی را همیشه رایحهای دلانگیز است.

 

 
 
     
     
 
 


   
 
     
     
 
           
       
 
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           

Back to programme page