یک شاخه گل ۳۴

      
 

شهرت سید احمد هاتف از پنج ترجیع بند اوست که حقیقتا یک شاهکار ادبی است. این بار چند بیتی از یکی از ترجیع بندهای او را با 

صدای آقای ذبیحی میشنوید.

 
     
دکلمه: روشنک دوش رفتم به کوی باده فروش زآتش عشق، دل به جوش و خروش  
      هاتف اصفهانی (ترجیع بند)
آواز: ذبیحی      
 

دوش رفتم بــه کـوی بـاده فــروش

محفلـی نغــز دیــدم و روشـــــن

پیــر در صـدر و مـی کشان گــِردَش 

به ادب پیـش رفتـــم و گفتـــــــم

عـاشقــم درد مند  و حا جتـــمند

پیــر خنـدان به طنـز با مـن گفــــت

تـو کجـا مـا کجـــا چه از شرم اسـت

گفتمــش سـوخت جانـم آبــــی ده

گـفـت خنــدان کـه هین پیالـه بگیـر

جـرعه ای در کشیــدم و گشتـــم

چون بهـــوش آمـدم یکـی دیـــدم

ناگهــــان در صــوامـع ملکـــوت

کـه یکـی هسـت و هیـچ نیست جزاو 

زآتش عشـق، دل به جـوش و خروش

میـر آن بــزم پیــر بــاده فـــروش

پاره ای مســت و پـاره ای مدهـوش

ای ترا دل قــــرار گـاه ســــروش

درد مــن بنگــــر و به درمـان کوش

ای تــرا پیـر عقـل، حلقـه به گــوش

دختـــر رَز نشستــه بـرقَع پــــوش

آتـــش مـن فـرو نشـان از جــوش

سِتـَـدَم گفـت هـان زیـاده منـــوش

فارغ از رنــج عقـل و زحمـت هـوش

مـابقـی را همه  خطوط و نقــو ش

این حدیثـــم سـروش گفت به گــوش

وحده هو لا اله الا هو

 
      هاتف اصفهانی (ترجیع بند)
       
       
  پیوسته دلت شاد و لبت خندان باد.  


Back to programme page