برگ سبز ۳۴

 

      
          
دکلمه: مهناز شهرانی        
 

چشم بگشا چشم بگشا كه جلوهٔ دلدار 

این تماشا چو بنگری گویی 

به تجلی است از در و دیوار

لیس فی‌الدار غیرهُ دیّار

  
      منسوب به عطار (قصیده)
       
دکلمه: مهناز شهرانی      
 

گفتا تو از كجایی كاشفته می‌نمایی 

گفتا سر چه داری كز خود خبر نداری  

گفتم منم غریبی از شهر آشنایی

گفتم بر آستانت دارم سر گدایی

  
      خواجو (غزل)
       
دکلمه: مهناز شهرانی      
 

گفتا كدام مرغی كزین مقام خوانی 

گفتا به دلربایی ما را چگونه دیدی 

گفتا به دلربایی ما را چگونه دیدی 

گفتا بگو كه خواجو در چشم ما چه بینی  

گفتم كه خوش نوایی از باغ بی‌نوایی

گفتم چو خرمنٍ گل در بزم دلربایی

گفتم چو خرمنٍ گل در بزم دلربایی

گفتم حدیث مستان سّری بود خدایی

  
      خواجو (غزل)
       
       
آواز: گلپایگانی      
 

چه خلاف سر زد از ما كه در سرای بستی

كسی از خرابهٔ دل نگرفته باج هرگز 

به كمال عجز گفتم كه به لب رسید جانم  

ز طواف كعبه بگذر تو كه حق نمی‌شناسی

مگر از دهان ساقی مددی رسد و گرنه  

بر دشمنان نشستی دل دوستان شكستی

تو بر آن خراج بستی و  به سلطنت نشستی

به غرور ناز گفتی كه مگر هنوز هستی

به در كنشت منشین تو كه بت نمی‌پرستی

كس از این شراب باقی نرسد به هیچ مستی

  
      فروغی بسطامی (غزل)
       
       
دکلمه:مهناز شهرانی      
  زیبد که به درگاهت نومید نگردد باز   آن‌ کس که به امیدی بر خاک درت آید  
      عراقی (غزل)
       
       
دکلمه: مهناز شهرانی      
  این هم برگ سبزی بود تحفهٔ درویش، علی نگه‌دار شما.  
       
       
       
       

Back to programme page