برگ سبز ب۲۰

چشم بگشا كه جلوهٔ دلدار

این تماشا چو بنگری گویی

به تجلی است از درو دیوار

لیس فی‌الدارغیرهُ دیّار

ما عاشقیم و خوش‌تر از این كار كار نیست 

دانی بهشت چیست كه داریم انتظار

فصل بهار فصل جنون است و این سه ماه 

دیشب لبش چو غنچه تبسم به من نمود   

امید شیخ بسته به تسبیح و خرقه است  

بر ما گذشت نیك و بد اما تو روزگار 

بگذر ز صید و این دو سه مه با عماد باش

یعنی به كارهای دگر اعتبار نیست

جز ماهتاب و باده و آغوش یار نیست

هر كس كه مست نیست یقین هوشیار نیست

اما چه سود زانكه به یك گل بهار نیست

گویا به عفو و لطف تو امیدوار نیست

فكری به حال خویش كن این روزگار نیست

صیاد من بهار كه فصل شكار نیست

آگاه كسی ز كار ما نیست  

خودبینی و خویشتن‌پرستی  

ماییم و دلی خراب و آن نیز

كو را نظری به یار ما نیست

رسمی است كه در دیار ما نیست

یك روز به اختیار ما نیست

جز محنت و غم راه به این خانه ندارد

پیمانه چه غم گر شكند محتسب شهر  

این خانه مگر راه به میخانه ندارد

مستیم از آن باده كه پیمانه ندارد