گلهای رنگارنگ ب۱۹۷
|
|
|
|
|
|
روشنک (گوینده) |
|
|
|
|
|
|
ما هم شكسته خاطر و دیوانه بوده ایم |
ما هم اسیر طرهء جانانه بوده ایم |
|
||
|
ای عاقلان به لذت دیوانگی قسم |
ما نیز دل شكسته و دیوانه بوده ایم |
|
||
|
|
|
پژمان بختیاری (غزل) |
||
|
كدامین ساعت از من یاد كردی |
كدامین روزم از خود شاد كردی |
|
||
|
كدامین پیك را دادی پیامی |
كدامین شب فرستادی سلامی |
|
||
|
|
نظامی گنجوی (مثنوی خسرو و شیرین) |
|||
|
چه خوش نازی است ناز خوب رویان |
ز دیده رانده را دزدیده جویان |
|
||
|
به چشمی خشم بگرفتن كه برخیز |
به دیگر چشم دل دادن كه مگریز |
|
||
|
|
نظامی گنجوی (مثنوی خسرو و شیرین) |
|||
گلپایگانی (آواز) |
|
|
|
||
|
تا چند گرد كعبه بگردم به بوی دل |
تا كی به سینه سنگ زنم ز آرزوی دل |
|
||
|
افتد ز طوف كعبه و بتخانه در بدر |
سرگشته ای كه راه نیابد به كوی دل |
|
||
|
ساحل ز جوش سینه دریاست بی خبر |
با زاهدان خشك مكن گفتگوی دل |
|
||
|
در هر شكست فتح دگر هست عشق را |
پر می شود ز سنگ ملامت سبوی دل |
|
||
|
میخانه است كاسهء سر فیل مست را |
صائب ز خود شراب بر آرد سبوی دل |
|
||
روشنک (گوینده) |
|
|
|
||
|
میخانه است كاسهء سر فیل مست را |
صائب ز خود شراب بر آرد سبوی دل |
|
||
گلپایگانی (آواز) |
|
|
|
||
|
تا چند گرد كعبه بگردم به بوی دل |
تا كی به سینه سنگ زنم ز آرزوی دل |
|
||
|
|
|
صائب تبریزی (غزل) |
||
روشنک (گوینده) |
|
|
|
||
|
كدامین جامه بر یادم دریدی |
كدامین خواری از بهرم كشیدی |
|
||
|
تو ساغر می زدی با دوستان شاد |
قلم شاپور می زد تیشه فرهاد |
|
||
|
|
نظامی گنجوی (مثنوی خسرو و شیرین) |
|||
مرضیه (ترانه) |
|
|
|
||
|
دیدی ای مه كه ناگه رمیدی و رفتی |
پیوند الفت بریدی و رفتی |
|
||
|
هرچه خواری به یاری كشیدم و دیدم |
دامن ز دستم كشیدی و رفتی |
|
||
|
بس ناله ها كردم به امیدی كه رحم آری |
|
|||
|
به فریاد من ای گل |
فریاد از دل تو كز جفا |
|
||
|
فریاد ما نشنیدی و رفتی |
جانا گر چه بردی از یادم |
|
||
|
جان در كوی عاشقی دادم |
ز پا فكندی به سر دویدم |
|
||
|
گوهر فشاندم به اشك من خندیدی و رفتی |
ساقی بده آن می را مطرب بزن آن نی را |
|
||
|
كه پای لاله پیاله خوش باشد |
دل اسیران به ناله خوش باشد |
|
||
|
علاج محنت به جز می نیست |
به غیر نالیدن نی نیست |
|
||
|
|
|
رهی معیری |
||
روشنک (گوینده) |
|
|
|
||
|
به صد جان ارزد آن ساعت كه جانان |
نخواهم گوید و خواهد به صد جان |
|
||
|
|
نظامی گنجوی (مثنوی خسرو و شیرین) |
|||
|
اين هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار بی همتای ادب ايران. هميشه شاد و هميشه خوش باشيد. |
|