گلهای رنگارنگ ب۲۲۸

به   زیر  تیغ   نداریم   مدعا   جز    تو 

به جز وصال تو هیچ از خدا نخواسته ام   

خدای  می نپذیرد   دعای    قومی     را   

شهید عشق تو را نیست خون بها جز تو

كه  حاجتی  نتوان  خواست از خدا جز تو

كه    مدعا    طلبیدند     از  دعا  جز  تو

تنم   در  كوره  تب  سوزد   امشب  

فلك   از   روی   تو در  محفل من  

مرا   از   تب   نباشد  ناله و درد  

از آن نالم كه شب در روز دیدار 

گر امشب  می رسیدی  بر سر من 

به جای دوزخ و هجران و حسرت 

همان  بهتر  كه در هنگامۀ عشق 

می افزاید  ز   هجر  تو   حدیثی  

اگر  در دم  یكی  بودی چه بودی 

به  بالینم     حبیبی  یا      طبیبی 

روانم درد و رنج اندوزد امشب

چرا  شمعی  نمی افروزد امشب

نترسم از لب خشک و رخ زرد

مرا زان   ماه مهرافزا جدا كرد

مگر  می آرمیدی  در  بر   من

بهشتی  می دمید   از بستر من

مدد  جویم  دمی  از خانۀ عشق

به  اوراق  مصیبت نامۀ  عشق 

وگر  غم اندكی بودی  چه بودی

از این دو گه یكی بودی چه بودی

آنی  تو  كه  از  نام  تو  می بارد  عشق 

عاشق شود آن كس كه به كوی ات گذرد

وز نامه و پیغام تو می بارد عشق

گویی ز در و بام تو می بارد عشق

آنی   تو كه  از  نام تو   می بارد  عشق

عاشق شود آن كس كه به كوی ات گذرد 

وز نامۀ   پیغام  تو می بارد عشق

گویی ز در و بام تو می بارد عشق

مریض عشق تو را حاجتی به عیسی نیست

كجا  شكایت  بی  مهریت   توانم   برد 

"فروغی" از رخ آن مه  گرت  فروغ دهند 

كه كس نمی كند این درد را دوا جز تو

كه هیچ كس ننهاده است این بنا جز تو

به  آفتاب  نبخشد  كسی  ضیا  جز   تو

تنم  در  كورۀ تب  سوزد امشب

فلك  از  روی  تو در محفل من

مرا  از  تب  نباشد ناله و درد

از آن نالم كه شب در روز دیدار 

 گر امشب   می رسیدی  بر سر من

به جای دوزخ و هجران و حسرت 

همان  بهتر كه در هنگامۀ   عشق  

می افزاید ز هجر تو حدیثی   

اگر دردم یكی بودی چه بودی

به بالینم حبیبی یا طبیبی 

روانم درد و رنج اندوزد امشب

چرا شمعی نمی افروزد امشب

نترسم از لب خشک و رخ زرد

مرا زان ماه  مهرافزا  جدا كرد

مگر می آرمیدی   در  بر من

بهشتی  می دمید   از  بستر  من

مدد  جویم  دمی ا  ز خانۀ عشق

به  اوراق   مصیبت نامۀ  عشق 

وگر غم اندكی  بودی  چه  بودی

از این دو گر یكی بودی چه بودی