گلهای رنگارنگ ب۲۲۹

روشنک (گوینده)

چون قصه عشق تو دراز است چه گویم   

چون پیشه چشمت همه ناز است چه گویم

گر بر همه باز است در وصل تو جانا      

چون بر من سرگشته فراز است چه گویم

عطار (غزل)

دل كه دایم عشق می ورزید رفت         

گفتمش جانا مرو نشنید رفت

هر كجا بوی دلارامی شنید              

یا رخ خوب نگاری دید رفت

هر كجا شکر لبی دشنام داد               

یا نگاری زیر لب خندید رفت

در سر زلف بتان شد عاقبت

در كنار مهوشی غلتید رفت

ای"عراقی"چند زین فریاد و سوز

دلبرت یاری دگر بگزید رفت

فخرالدین ابراهیم عراقی (غزل)

فاخته ای (آواز)

تو سوز آه من ای مرغ شب چه می دانی         

ندیده ای شب من تاب و تب چه می دانی

به من گذار كه لب بر لبش نهم ای جام

تو قدر بوسه ی آن نوش لب چه می دانی

چو شمع و گل شب و روزت به خنده می گذرد

تو گریه سحر و آه شب چه می دانی

بلای عشق ز هر درد جان گدازتر است

ندیده رنج محبت تعب چه می دانی

"رهی" به محفل عشرت به نغمه لب مگشای     

تو دل شكسته نوای طرب چه می دانی

رهی معیری (غزل)

در كفت دارم دلی خوارش بكن زارش بكن

تا توانی روز و شب پیوسته آزارش بكن زارش بكن

در شكنج طره گیسو به زنجیرش ببند    

در هوای نرگس جادو گرفتارش بكن

گر نمی باشد سزای بندگی بهر فروش

گر نمی باشد سزای بندگی بهر فروش      

روشنک (گوینده)

وعده وصلش بده اما بكن با او خلاف  

هر چه می دانی دروغ و عشوه در كارش بكن

فاخته ای (ترانه)

بنده ای بخشیدمت گر نا پسند آید ترا               

یا بزن یا بند كن یا بر سر دارش بكن

چون ستمكش بندگان نزد ستمگر خواجگان 

خسته و بشكسته و بی قدر و مقدارش بكن

حبیب خراسانی (غزل)

روشنک (گوینده)

اين هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار بی همتای ادب ايران. هميشه شاد و هميشه خوش باشيد.