گلهای رنگارنگ ب۲۷۵

با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی

 گر خرقه ای ببینی مشغول كار خود باش

تا بی خبر بمیرد در رنج خودپرستی

هر قبله ای كه باشد بهتر ز خودپرستی

رخ بر افروز كه فارغ كنی از برگ گلم

قد برافراز كه از سرو كنی آزادم

گویند ز عشق كن جدایی

پروردۀ عشق شد سرشتم

اول بگریست پس بخندید

این نیست طریق آشنایی

جز عشق مباد سرنوشتم  

كز عشق به غایتی رسانم 

آنگه به كمال كبریایی ات

كو ماند اگر چه من نمانم

یارب به خدایی خدایی ات

كز عشق به غایتی رسانم

از چشمه عشق ده مرا نور

گویند كه خود ز عشق وا كن

یارب تو مرا به روی لیلی

از عمر من آنچه هست بر جای

وآنگه به كمال پادشاهی ات

كو ماند اگر چه من نمانم 

این سرمه مكن ز چشم من دور

لیلی طلبی ز دل رها كن

هر لحظه بده زیاده میلی 

بستان و به عمر لیلی افزای 

دکلمه : روشنك 

گفتم كه بوی زلفت گمراه عالمم كرد

گفتم كه بر خیالت راه نظر ببندم

گفتم كه ماه من شو گفتا اگر بر آید

گفتا اگر بدانی هم اوت رهبر آید

گفتا كه شب رو است این از راه دیگر آید

ترانه : پروین

یا من از تو جدا نمیشم 

بیا عزیز دل من

من از تو رضا نمیشم 

بیا یار خوشگل من

من از روز ازل دل بر تو بستم خدا

من از نوشین لبت مدهوش و مستم 

بیا آرام جانم بیا دردت بجانم 

بی تو نمانم خدا

 بیا بنشین كه دل بردی ز دستم