گلهای رنگارنگ ب۲۹۳

 

 

 

 

 

 

مرضیه(ترانه) 

         
 

ز  من  نگارم  خبر  ندارد                        

به حال زارم  نظر   ندارد

 
 

خبر ندارم من از دل خود                 

دل من از من  خبر  ندارد

 
 

كجا رود دل كه دلبرش نیست              

كجا پرد مرغ كه پر ندارد

 
 

فغان از این عشق امان از این عشق         

كه غیر  خون جگر ندارد

 
 

همه  سیاهی  همه  تباهی                      

مگر شب ما  سحر  ندارد

 
 

"بهار" مضطر منال دیگر                   

كه  آه  و زاری  اثر ندارد

 
 

مرا نگاری اسیر خود كرد                  

كه  بر  اسیران نظر ندارد

 
 

به خاك راهش  فتادم اما                          

به خاك راهی  گذر  ندارد

 
   

ملک الشعرای بھار(غزل)

روشنک (گوینده)

     
 

بیا   باغبان  خرمی  ساز  كن              

گل  آمد   در  باغ   را    باز كن

 
 

هوا معتدل بوستان دلكش است         

هوای دل دوستان زان خوش است

 
 

نسیم    گل   و  نالۀ  فاخته                

چو یاران  محرم به هم ساخته

 
 

مغنی بدان ساز عاشق نواز

بر آهنگ ما نغمه ای نو بساز

 

 فاخته ای(آواز)

     
 

بیا   باغبان  خرمی  ساز  كن              

گل  آمد   در  باغ   را    باز كن

 
 

هوا معتدل بوستان دلكش است          

هوای دل دوستان زان خوش است

 
 

نسیم  گل  و  نالۀ  فاخته                

چو یاران  محرم به هم ساخته

 
 

مغنی بدان ساز عاشق نواز

بر آهنگ ما نغمه ای نو بساز

 
 

كه گشتیم و چون بلبل از ناله مست

بدان ناله زین ناله خواهیم و  رست

 
 

بیا  ساقی  آن می  كه ناز آورد

جوانی   دهد    عمر    باز     آورد

 
 

به من ده كه این هر دو گم كرده ام           

قناعت    به  خوناب  خم   كرده ام

 
 

مگر  بوی  راحت به جانم دهد         

ز   محنت    زمانی     امانم    دهد

 
 

مغنی  بدان  ساز غمگین  نواز                 

در این سوزش غم مرا   چاره ساز

 
 

مگر كز یك آواز رامش   فروز         

مرا  زین  شب  محنت آری به روز

 
   

مثنوی اسکندر نامه (نظامی گنجوی)

روشنک (گوینده)

     
 

در چمن حور وشان انجمنی ساخته اند   

چشم بد دور بهشتی چمنی ساخته اند

 
 

حذر از انجمن عشوه  نمایان  كیشان          

عالمی سوخته و  انجمنی  ساخته اند

 
     

(نظامی گنجوی)

  مرضیه(ترانه)

     
 

دیده   مپوشان  ز  تماشای  گل            

بادۀ  مستانه  بزن  پای  گل

 
 

چون گل رخسار دلآرای دوست            

جلوه  كند  روی دلآرای  گل

 
      رهی معیری
 

بلبل    شوریده   چو دلداده  گل           

نقد روان داده به سودای گل

 
 

بر    دل     ما   داغ   تمنای  تو           

بر  دل  او  داغ    تمنای  گل

 
      عارف
 

فرصت مستی به كس نمی گذارد           

دیدۀ  مست  نگار  اگر  گذارد

 
 

دامن   آن   نازنین  رها   نسازد             

كشمكش  روزگار  اگر  گذارد

 
 

عشق    تو   با  آینه   اگر گذارد            

بر  دل  تو  آه  من اگر  گذارد

 
 

عشق   من  لاله   رو اگر گذاری          

تاج محبت تو را به سر گذارد

 
     

بیژن ترقی

روشنک (گوینده)

     
 

اين هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار بی همتای ادب ايران. هميشه شاد و هميشه خوش باشيد.

 

Back to programme page