گلهای رنگارنگ ب۴۹۳

از مهر روی گلرخان در سینه دارم خارها

بر روی ما ای باغبان بگشا در گلزار را    

آتش به جان و دل زنند این آتشین رخسارها

تا كی به حسرت بنگریم از رخنه دیوار ها

ناز من عشق من از چشم ترم زود مرو  

نكنم شکوه كه دیر آمده ای بر سر من  

چشم پر حسرت من سیر ندیده است ترا 

ترسم ای گل كه نبینم دگرت دیر میا  

آفتاب لب بامیم به یك گردش چشم 

صبر كن تا به خود آیم كه ز شوق رخ تو   

این تویی یا كه خیالم بتی آراسته است   

سر و جانم به فدایت ز برم زود مرو

جان من دیر چو آیی به سرم زود مرو

بنگر اشکم و از چشم ترم زود مرو

ترسم ای جان كه نیایی دگرم زود مرو

بر در و بام نماند اثرم زود مرو

نه ز خود از دو جهان بی خبرم زود مرو

گر تویی بهر خدا از نظرم زود مرو

دوش در بزم حدیث لب جانان می رفت 

هر سخن كز لب شیرین تو می گفت خیال   

بر لبم تا به سحرگه سخن جان می رفت

شوق می آمد و صبر از دل نالان میرفت

آن پری رو از درم روزی فراز آید نیاید   

پیش از آن كه ایام درپیچد به هم طومار عمرم  

من همی خواهم كه عمر رفته باز آید نیاید

نامه ای از كوی یار دل نواز آید نیاید

آنچه دیدم ز تو درد دلم افزود بیا             

سود و سرمایۀ من گر برود باكی نیست        

ای صنم زود بیا زود بیا زود بیا

ای تو عمر من و سرمایۀ هر سود بیا

تو از هر در كه باز آیی بدین خوبی و زیبایی   

به زیورها بیآرایند وقتی خوب رویان را     

چو بلبل روی گل بیند زبانش در حدیث آید 

تو با این حسن نتوانی كه روی از خلق در پوشی 

دری باشد كه از رحمت به روی خلق بگشایی

تو سیمین تن چنان خوبی كه زیورها بیآرایی

مرا در رویت از حیرت فرو بسته است گویایی

كه همچون آفتاب از جام و حور از جامه پیدایی

اگر سرشک پی شستن غبار غم است                      

شكسته بال تر از من میان مرغان نیست                   

به جای هر مژه ام دیده ای هنوز كم است

دلم خوش است كه نامم كبوتر حرم است