گلهای رنگارنگ ب۵۱۲

دیر آمدی ای مه به كجا بوده ای امشب  

سر تا قدم  آراسته  از شوق  و  نشاطی       

خوش باش كه دور از بر ما بوده ای امشب

پیداست  كه  پر شور و نوا  بوده ای امشب

دیشب كه تو در خانۀ ما آمده بودی                                    

شه بودی و در بزم گدا آمده بودی

بنگر ز كجا  تا به  كجا آمده بودی                                                

همه عشقی همه جانی به خدا جان جهانی

همه حسنی همه نوری تو امید دل و جانی

چه شیرین ادایی سراپا وفایی                                            

در بزم من بی سر و پا آمده بودی

بنگر ز كجا تا به كجا آمده بودی                                                  

در خلوت ما عقده گشا محو صفا مست وفا آمده بودی

امشب تو كجایی چه بلایی به كجا جلوه نمایی جانانۀ مایی

هرجا كه روی در بر ما باز بیایی امید "صفا"یی

خورشید صفت وقت سحر آمدی اما             

بازآ كه جمال تو خطاپوش تو گردد           

كس از تو نپرسد كه كجا بوده ای امشب

ور خود همه دنیای خطا بوده ای امشب

دور از تو هر شب تا سحر گریان چو شمع  محفلم       

تا خود چه باشد  حاصلی از گریۀ بی حاصلم

چون سایه  دور از روی  تو  افتاده ام  در كوی تو                  

چشم  امیدم   سوی  تو  وای  از امید  باطلم

در عشق  و مستی  داده ام  بود  و نبود  خویشتن                 

ای  ساقی  مستان  بگو   دیوانه ام  یا عاقلم

دور از تو هر شب تا سحر گریان چو شمع  محفلم      

تا خود  چه باشد  حاصلی از گریۀ بی حاصلم

مستانه چو پوزش طلبد چشم تو غم نیست 

بیزار شدم  من  ز خود  ای  ماه  چو  دیدم      

از ما اگر ای ماه جدا بوده ای امشب

بیزار  ز ارباب  وفا  بوده ای  امشب

دل  از  ولایت  غم  بار   بسته  می آید         

كسی   كه  راه  محبت  نرفته   كی داند             

شهید رسم دیاری شوم كه بعد از مرگ   

چو موج بر سر طوفان نشسته  می آید

كه  كار  بار  ز   پای    شكسته  می آید

طبیب   بر  سر    بالین   خسته  می آید

دل و جان ز تن برون شد تو همان به جا نشسته

شده ما زخویش بیرون تو به جای ما نشسته

به  عبث  پی  نصیحت  بر  ما  نشسته  ناصح

كه  ز  بی خودی  ندانم   ننشسته   یا  نشسته

چه می پرسی ز فریادی كه پنهان در گلو دارم 

كه  مهر  خاموشی  بر لب ز بیم  آبرو دارم

 میان  گریه  می خندم  میان  خنده    می گریم 

خدا را با خیال خویش این سان گفتگو دارم

گر از سنگ جفا  بال و پرم بشكست غم  نبود            

كه  با  بشكسته  بالی  باز پای جستجو دارم

چه می پرسی ز فریادی كه پنهان در گلو دارم          

كه  مهر خاموشی  بر لب ز بیم  آبرو  دارم

من  دور از آشنا  را همه خون ز دیده  آید

چو  ببینم  آشنایی بر آشنا نشسته

تو ز ما شكسته پایان مگذر چو بی وفای

كه ز پیش آشنایان نروند نانشسته

دیشب كه تو در خانه ما آمده بودی                                    

شه بودی و در بزم گدا آمده بودی

بنگر ز كجا تا به كجا آمده بودی                                                

همه عشقی همه جانی به خدا جان  جهانی

همه حسنی همه نوری تو امید دل و جانی

چه شیرین ادایی  سراپا وفایی                                            

در بزم من بی سر و پا آمده بودی

بنگر ز كجا تا به كجا آمده بودی                                                  

در خلوت ما عقده گشا محو صفا مست وفا آمده بودی

امشب تو كجایی چه بلایی به كجا جلوه نمایی جانانۀ مایی

هرجا كه روی در بر ما باز بیایی امید "صفا"یی