گلهای رنگارنگ ب۵۸۰

      
ترانه : هایده 
       
  دل      آرامی      یا     بلای    منی   
    قبلۀ    عشقی      یا      خدای       منی  
       
  شور   عشق    و  جوانی  تویی  تو       
    مراد   من      از     زندگانی   تویی   تو  
       
  اگر    جویم   مه  تو    بر  بام    آیی     
    وگر    نوشم     می    تو    در  جا م   آیی  
       
  به چشمت  كه  بی  تو ز جان  سیرم          
    نگاهی       نگاهی       كه        می میرم  
       
  ز عشقت  حاصل  من  نشد   جز  نام و رازی     
    كه در این بستر غم دل من رنگ شادی نمی گیرد  
       
  بیا  این  دم  آخر   رها  كن گفتگو را  
    نگاهی به "رهی" كن مرنجان دل او را كه می میرد  
       
  دگر       چون      نی       ناله ها   نكنم   
    شكوۀ        عشقت       با      خدا         نكنم  
       
  چون    كه     بوی      وفایی        نداری     
    دل   و     جان      درد      آشنایی       نداری  
       
  چه  شد   آن   شب ها  كه  با  من   بودی         
     به    جای     اشكم       به     دامن        بودی  
       
   به   چشمت   كه  بی   تو   ز  جان سیرم  
     نگاهی               نگاهی            كه  می میرم  
       (رهی معیری)
 

واز : سیاوش

     
 

ندانم  كان  مه  نا مهربان  یادم  كند  یا نه          

خرابم آن چنان كز باده هم تسكین نمی یابم      

صبا از من پیامی ده به آن صیاد سنگین دل  

من از یاد  عزیزان  یك نفس  غافل  نیم اما     

"رهی" از ناله ام خون می چكد اما نمی دانم

فریب انگیز من با وعده ای شادم كند یا نه

لب  گرمی  شود   پیدا   كه  آبادم  كند یا نه

كه تا گل در چمن باقی است آزادم كند یا نه

نمی دانم  كه بعد از من كسی یادم كند یا نه

كه  آن  بیدادگر  گوشی به فریادم كند یا نه

 
 

 

رهی معیری (غزل)

 
   

 

 
دکلمه : فیروزه امیرمعز    
  به سوی ما گذار مردم دنیا نمی افتد   
    كسی غیر از غم دیرین  به یاد ما نمی افتد  
       
  ز بس چون غنچه از پاس حیا سر در گریبانم  
    نگاه   من به چشم  آن سهی  بالا نمی افتد  
       
  نصیب ساغر می شد لب جانانه بوسیدن        
    "رهی" دامان این  دولت به دست ما نمی افتد  
      رهی معیری (غزل)
       
ترانه : هایده    
 

دل  آرامی  یا  بلای  منی              

شور عشق  و جوانی  تویی  تو            

اگر   جویم   مه   تو   بر  بام آیی            

به چشمت كه بی تو ز جان سیرم        

قبلۀ   عشقی    یا    خدای       منی

مراد   من    از   زندگانی   تویی  تو

وگر  نوشم  می   تو  در  جا م    آیی

نگاهی    نگاهی     كه     می میرم   

 
       
  ز عشقت حاصل من نشد جز نامرادی  
    كه در این بستر غم دل من رنگ شادی نمی گیرد  
       
  بیا این دم آخر رها كن گفتگو را   
    نگاهی به "رهی" كن مرنجان دل او را كه می میرد  
 

 

 

 
 

دگر چون  نی ناله ها  نكنم              

چون    كه   بوی  وفایی  نداری              

چه شد آن شب ها كه با من بودی            

به چشمت كه بی تو ز جان سیرم            

شكوۀ    عشقت     با    خدا     نكنم

دل   و   جان   درد   آشنایی   نداری

به   جای   اشكم    به    دامن  بودی

نگاهی نگاهی كه می میرم

 
      (رهی معیری)
       
       
       
       


Back to programme page