گلهای رنگارنگ ۱۷۸

      
دکلمه: روشنك        
 

خوشا دردی كه درمانی ندارد                              

به غیر از آه سرد و چهره زرد                           

سری كز عشق سامانی ندارد

حدیث عشق  برهانی   ندارد

 
      (حبیب خراسانی)
       
دکلمه: روشنك    
  دهید شیشۀ  صهبای سالخورده به دستم  
    كنون  كه  شیشۀ  تقوای  چند ساله  شكستم  
       
  كتاب و خِرقه و سجاده رهن باده نمودم    
    به تار و چنگ زدم چنگ و تار سُبحه گسستم  
       
  فتاده لرزه بر اندام من ز جلوۀ ساقی   
    خدا  نكرده  مباد  اوفتد  پیاله  ز  دستم  
       
  مرا به گل چه سر و كار كه از تو بشكفتم دل  
    مرا ز باده چه حاصل كه از نگاه تو مستم  
       
 

نداشت كعبه صفایی به پیش درگهش "اسرار"            

 
    از آن  گذشتم و اِحرام  كوی  یار  ببستم  
      هادی سبزواری (غزل)
       
       
ترانه : مرضیه     
  ای شب چه به سر داری  برگو چه خبر داری          
از عاشق بیمار  از مردم بیدار
ای شب چه غم افزایی غم بر سر غم هایی               
مرغ سحرت كو  عزم سفرت كو
چون نام شب آید جانم به لب آید                          
شب آید و با او سوزنده تب آید
شب شد و باز از ماجرای شب                            
شِكوه ها دارم با خدای شب
آنكه شب آفریده  سوز و تب آفریده           
قصه های شب زنده داری ام                                         
بشنو از مرغ بینوای شب  
آنكه شب تا سپیده آه حسرت كشیده            
به شب مگو كه مرغ شب                            
پی به رازم برده  سوز و سازم دیده                                  
پر زنان چون بختم از برم رمیده                  
تو ای تیره شب كه سر تا به پا گناهی                    
ز جان من نكرده گنه چه خواهی
فروغی نتابد از روزن سپیده                              
تو ای یوسف سحرگه مگر به چاهی
شب شد و باز از ماجرای شب                            
شكوه ها دارم با خدای شب
آنكه شب آفریده  سوز و تب آفریده                                     
ترسم غروب عمر من طلوع خورشید                     
تو ای شب هجران باشد  
 
      (معینی کرمانشاهی)
       
   دکلمه: روشنك    
  چو عشق را تو ندانی بپرس از شب ها          بپرس از رخ زرد و ز خشكی لب ها  
       
       
آواز :مرضیه    
 

چو عشق را تو ندانی بپرس از شب ها             

هزار  گونه  ادب جان ز عشق آموزد               

میان صد كس عاشق چنان پدید بود                         

به پَرّ عشق بپر در هوا و بر گردون                      

بپرس از رخ زرد و ز خشكی لب ها

چو آن ادب نتوان یافتن به مكتب ها

كه بر فلك مه تابان میان كوكب ها

چو آفتاب مُنزّه  ز جمله   كوكب ها

 
      شمس تبریزی (غزل)
       
دکلمه: روشنك    
 

مَخُسب* ای یار مهمان دار امشب                     

بحمدالله كه خلقان جمله خفتند                              

اگر چشمم نخسبد تا سحرگه                                

خموش گشتم زبان بستم ولیكن                         

كه تو روحی و ما بیمار امشب

منم  با  خالق   بیدار    امشب

ز چشم خود شوم  بیزار امشب

منم  گویای  بی گفتار   امشب

 
       
       
  **  "مَخُسب "صحیح  می باشد ولی در دکلمه "نخست " آمده.  
       
       
دکلمه:  روشنک    
  خموش گشتم زبان بستم ولیكن                منم گویای بی گفتار امشب  
       
       
آواز : مرضیه    
 

 خموش گشتم زبان بستم ولیكن                      

منم گویای بی گفتار امشب  
       
       
  خموش گشتم زبان بستم ولیكن                               منم گویای بی گفتار امشب  
      مولانا (غزل)
       
دکلمه:  روشنك    
  چون زلف توام جانا در عین پریشانی  
    چون  باد  سحرگاهم  در بی سر و سامانی  
       
  من خاكم و من گردم من اشكم و من دردم   
    تو مهری و تو نوری تو عشقی و تو جانی  
       
ترانه : مرضیه     
  چون زلف تو ای جانا در عین پریشانی  
    چون باد سحرگاهم در بی سر و سامانی  
       
  من خاكم و من گردم من اشكم و من دردم   
    تو مهری و تو نوری تو عشقی و تو جانی  
       
  خواهم كه تو را در بر بنشانم و بنشینم       
    تا آتش جانم را بنشینی و بنشانی  
       
  راز من و ناز تو می دانی و می دانم   
    قدر تو و عشق من می دانم و می دانی  
       
  در سینۀ سوزانم مستوری و مهجوری   
    در دیدۀ  بیدارم   پیدایی  و  پنهانی  
       
  ای ساقی نوشین لب در مستی و در پاكی  
    من چشم تو را مانم  تو اشك مرا  مانی  
      رهی معیری (غزل)
       
 دکلمه: روشنك    
   ای كه مایوس از همه سویی به سوی عشق رو كن     
    قبلۀ دل هاست اینجا هرچه خواهی آرزو كن  
       
  تا دلی آتش نگیرد حرف جانسوزی نگوید   
    حال ما خواهی اگر از گفتۀ ما جستجو كن  
      (نظام وفا)
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       


Back to programme page