برگ سبز ۴
گوینده: پیمان |
|
|
|
|
چشم بگشا كه جلوهٔ دلدار |
به تجلی است از در و دیوار |
|
|
این تماشا چو بنگری گویی |
لیس فیالدار غیرهُ دیّار |
|
|
|
|
منسوب به عطار (قصیده) |
گوینده: پیمان |
|
|
|
|
بشنو از نی چون حكایت می كند |
از جداییها شكایت میكند |
|
|
بشنو از نی چون حكایت می كند |
از جداییها شكایت می كند |
|
|
از نیستان تا مرا ببریدهاند |
از نفیرم مرد و زن نالیدهاند |
|
|
آتش عشق است كاندر نی فتاد |
جوشش عشق است كاندر می فتاد |
|
|
آتش است این بانگ نای و نیست باد |
وانكه این آتش ندارد نیست باد |
|
|
آتش است این بانگ نای و نیست باد |
وانكه این آتش ندارد نیست باد |
|
|
ای نای خوش نوای كه دلدار و دلخوشی |
دم میدمی تو گرم و دم سرد میكشی |
|
|
آتش فتاد در نی و عالم گرفت دود |
زیرا ندای عشق ز نی هست آتشی |
|
|
|
|
مولانا (مثنوی) |
آواز: ذبیحی |
|
|
|
|
عشق شوقی در نهاد ما نهاد |
جان ما را در كف غوغا نهاد |
|
|
داستان دلبران آغاز كرد |
آرزویی در دل شیدا نهاد |
|
|
قصهٔ خوبان به زاری باز گفت |
آتشی در پیر و در برنا نهاد |
|
|
رمزی از اسرار باده كشف كرد |
راز مستان جمله بر صحرا نهاد |
|
|
از خمستان جرعهای بر خاك ریخت |
جنبشی در آدم و حوا نهاد |
|
|
از خمستان جرعهای بر خاك ریخت |
جنبشی در آدم و حوا نهاد |
|
|
عقل مجنون در كف لیلی سپرد |
جان وامق در لب عذرا نهاد |
|
|
بهر آشوب دل سوداییان |
خاك فتنه بر رُخ زیبا نهاد |
|
|
از پی برگ و نوای بلبلان |
رنگ و بویی بر گل رعنا نهاد |
|
|
نام و ننگ ما همه بر باد داد |
نام ما دیوانه و رسوا نهاد |
|
|
نام و ننگ ما همه بر باد داد |
نام ما دیوانه و رسوا نهاد |
|
|
چون عراقی را درین ره خام یافت |
جان ما بر آتش سودا نهاد |
|
|
چون عراقی را درین ره خام یافت |
جان ما بر آتش سودا نهاد |
|
|
|
|
عراقی (غزل) |
گوینده: پیمان |
|
|
|
|
گر ز حال دل خبر داری بگو |
ور نشانی مختصر داری بگو |
|
|
مرگ را دانم ولی تا كوی دوست |
راه اگر نزدیكتر داری بگو |
|
|
|
|
منسوب مولانا (مثنوی) |
گوینده: پیمان |
|
|
|
|
گفتم كه كنم تحفهات ای لاله عذار گفتا كه بهایی این فضولی بگذار |
جان را چو شوم ز وصل تو برخوردار جان خود ز من است، غیر جان تحفه بیار |
|
|
|
||
|
|
|
شیخ بهایی (رباعی) |
گوینده: پیمان |
|
|
|
|
زیبد كه زدرگاهت نومید نگردد باز |
زیبد كه زدرگاهت نومید نگردد باز |
|
|
|
|
عراقی (غزل) |
|
این هم برگ سبزی بود تحفهٔ درویش، شب بخیر، علی نگهدار شما |
|