گلهای جاویدان ؟#۴
گلهای جاویدان برنامه شماره ۴ | |||||
آواز: عبدالعلی وزیری | |||||
الهی سینه ای ده آتش افروز | در آن سینه دلی وان دل همه سوز | ||||
دکلمه: گوینده رادیو | |||||
الهی سینه ای ده آتش افروز | در آن سینه دلی وان دل همه سوز | ||||
آواز: عبدالعلی وزیری | |||||
الهی سینه ای ده آتش افروز هر آن دل را كه سوزی نیست، دل نیست دلم پُر شعله گردان، سینه پُر دود |
در آن سینه دلی وان دل همه سوز دل افسرده غیر از آب و گِل نیست زبانم كن به گفتن آتش آلود |
||||
دکلمه: گوینده رادیو | |||||
كرامت كن درونی درد پَرورد | دلی در وی درون درد و برون درد | ||||
آواز: عبدالعلی وزیری | |||||
كرامت كن درونی درد پَرورد | دلی در وی درون درد و برون درد | ||||
دلم را داغ عشقی بر جبین نِه به راه این امید پیچ در پیچ |
زبانم را بیانی آتشین ده مرا لطف تو می باید دگر هیچ |
||||
وحشی بافقی (مثنوی فرهاد وشیرین) | |||||
تصنیف: عبدالعلی وزیری | |||||
روزگاری من و دل ساكن كویی بودیم عقل و دین باخته، دیوانه رویی بودیم |
ساكن كوی بُت عربده جویی بودیم بسته سلسله سلسله مویی بودیم |
||||
کس در آن سلسه غیر از من و دل بند نبود یک گرفتار از این جمله که هستند نبود |
|||||
عشق من شد سبب خوبی و رعنایی او بسكه دادم همه جا شرح دل آرایی او |
داد رسوایی من شهرت زیبایی او شهر پُر گشت زغوغای تماشایی او |
||||
این زمان عاشق سرگشته فراوان دارد كی سرِ برگ منِ بی سر و سامان دارد |
|||||
پیش او یار نو و یار كهن هر دو یكی ست قول زاغ و غزل مرغ چمن هر دو یكی ست |
حرمت مدعی و حرمت من هر دو یكی ست نغمه بلبل و فریاد زَغَن هر دو یكی ست |
||||
این ندانسته كه قدر همه یكسان نَبُوَد زاغ را مرتبه مرغ خوش الحان نَبُوَد |
|||||
دكلمه: نامعلوم | |||||
مدتی در ره عشق تو دویدیم بس است قدم از راه طلب باز كشیدیم بس است |
راه صد بادیه درد بریدیم بس است اول و آخر این مرحله دیدیم بس است |
||||
بعد از این ما و سر كوی دل آرای دگر با غزالی به غزلخوانی و غوغای دگر |
|||||
تصنیف: عبدالعلی وزیری | |||||
مدتی در ره عشق تو دویدیم بس است قدم از راه طلب باز كشیدیم بس است |
راه صد بادیه درد بریدیم بس است اول و آخر این مرحله دیدیم بس است |
||||
بعد ازاین ما و سر كوی دل آرای دگر با غزالی به غزلخوانی و غوغای دگر |
|||||
وحشی بافقی (ترکیب بند) | |||||