برگ سبز ۶
گوینده: پیمان | |||||
چشم بگشا که جلوهٔ دلدار این تماشا چو بنگری گویی |
به تجلی است از در و دیوار لیس فیالدار غیرهُ دیّار |
||||
|
|
منسوب به عطار (قصیده) | |||
گوینده: پیمان | |||||
بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست | |||||
بگشای لب كه قند فراوانم آرزوست | |||||
گفتی به ناز بیش مرنجان مرا برو | |||||
آن گفتنت كه بیش مرنجانم آرزوست | |||||
آن لب گزیدنت كه برو شه به خانه نیست | |||||
وان ناز و خشم و تندی دربانم آرزوست | |||||
یك دست جام باده و یك دست زلف یار | |||||
رقصی چنین میانهٔ میداتم آرزوست | |||||
دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر | |||||
كز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست | |||||
گفتند كه یافت می نشود جستهایم ما | |||||
گفت آنك یافت می نشود آنم آرزوست | |||||
مولانا (غزل) | |||||
گوینده: پیمان | |||||
همه شب راه دلم بر خم گیسوی تو بود | |||||
آه ازاین راه كه باریكتر از موی تو بود |
|||||
رهرو عشق از این مرحله آگاهی داشت | |||||
كه ره قافلهٔ دیر و حرم سوی تو بود | |||||
فروغی بسطامی (غزل) | |||||
آواز: ذبیحی | |||||
همه شب راه دلم بر خم گیسوی تو بود | |||||
آه ازاین راه كه باریكتر از موی تو بود | |||||
رهرو عشق از این مرحله آگاهی داشت | |||||
كه ره قافلهٔ دیر و حرم سوی تو بود | |||||
گر نهادیم قدم بر سر هستی شاید | |||||
كه سر همت ما بر سر زانوی تو بود | |||||
زان شكستم به هم آیینهٔ خودبینی را | |||||
كه نگاهم همه در آینیهٔ روی تو بود | |||||
پیر پیمانهكشان شاهد من بود مدام | |||||
كه همه مستیم از نرگس جادوی تو بود | |||||
ماه خاسته از گوشهٔ گردون سر زد | |||||
که خجالت زدهٔ گوشهٔ ابروی نوبود | |||||
نفس خرم جبرییل و دم باد مسیح | |||||
همه از معجزهٔ لعل سخنگوی تو بود | |||||
هیچكس آب زسرچشمهٔ مقصود نخورد |
|||||
مگر آن تشنه كه جایش به لب جوی تو بود | |||||
فروغی بسطامی (غزل) | |||||
گوینده: پیمان | |||||
زان شكستم به هم آیینهٔ خودبینی را دوش با ماه فروزنده فروغی میگفت |
كه نگاهم همه در آیینهٔ روی تو بود كافتاب آیتی از طلعت نیكوی تو بود |
||||
فروغی بسطامی (غزل) |
|||||
گوینده: پیمان | |||||
زیبد كه زدرگاهت نومید نگردد باز | آنكس كه به امیدی بر خاك درت افتد | ||||
عراقی (غزل) | |||||
این هم برگ سبزی بود تحفهٔ درویش، علی نگهدار شما | |||||