برگ سبز ۱۱۵

      
گوینده: روشنک        
 

چشم بگشا که جلوه دلدار

این تماشا چوبنگری گویی

به تجلی است از درودیوار

لیس فی الدارغیره دیار  

 
      منسوب به عطار (قصیده)
       
دکلمه: روشنک      
 

خوشست ناله نای و نوای زیر و بمی

بغیر آنكه مرا یار غمگساری نیست

چه راز ها كه نگفتم كجاست همنفسی

چرا به دفتر عشق ای خدای لوح و قلم 

به عشق كوش كه تا در دل تو ره نكند 

شكار شد دلِ رعدی به یك نگاه و حذر

دمی خجسته و در صحبت خجسته دمی

بخاطرم نَبُوَد از زمانه هیچ غمی

چه راه ها كه نرفتم ، كجاست همقدمی

به‌ غیر حیرت و حسرت نمی‌زنی رقمی

نه ماجرای وجودی نه وحشت عدمی

ز شیر گیری چشمانِ آهوی حرمی

 
      رعدی آذرخشی (غزل)
       
آواز: دادبه، جهانسوز      
 

به روی دلبری گر مایل هستم 

خدایا ساربون آهسته می ران

 

به سر شوق سر كوی ته دیرم

بُت من كعبه من قبله من

 

خدایا ، خدایا دل زمو بستون به زاری

نمی دونم لب لعلت بخونم

 

كسی كه ، ره به بیدادم بره نی

تمام خوبرویان جمع گردند

 

مكن منعم گرفتار دل هستم

كه مو وامونده این غافل هستم

 

به دل مِهرِ مه روی ته دیرم

ته ئی هر سو نظر سوی ته دیرم

 

نمی آیه زمو بیمار داری

چرا تشنه است با این آبداری

 

خبر بر سرو آزادم بره نی

كسی كه یادت از یادم بره نی

 

 
      باباطاهر(دوبیتی )
 دکلمه: روشنک      
   برندم هر چو یوسف گر به زندان 

اگر صد باغبان خصمی نماید

ویا نالم زغم چون مستمندان

مُدام آیم به گلزار تو خندان 

 
      باباطاهر(دوبیتی )
 آواز: دادبه، جهانسوز      
 

دلی دیرم خریدار محبت

لباسی بافتم بر قامت دل

 

غم عشقت بیابان پرورم كرد

بمو گفتی صبوری كن صبوری

 

دلم بی وصل تو شادی مبیناد

خراب آباد دل بی مقدم ته 

كز او گرم است بازار محبت

زپود محنت و تار محبت

 

هوای بخت بی بال و پرم كرد

صبوری طرفه خاكی بر سرم كرد

 

دلم بی وصل تو شادی مبیناد بغیر از محنت آزادی مبیناد

خراب آباد دل بی مقدم ته الهی هر گز آبادی مبیناد

 
       
      باباطاهر (دوبیتی )
  دکلمه: روشنک

 

 

 
 

زیبد كه زدرگاهت نومید نگردد باز

آن كس كه به امیدی بر خاك درت افتد

 
     

عراقی(غزل)

       
 

این هم برگ سبزی بود تحفه درویش ، علی نگهدار شما .

 

   
       
       
       
       
       
       


Back to programme page