برگ سبز ۱۱۸

      
گوینده: روشنک        
 

چشم بگشا که جلوه دلدار

این تماشا چوبنگری گویی

به تجلی است از درودیوار

لیس فی الدارغیره دیار  

  
      منسوب به عطار (قصیده)
       
دکلمه: روشنک       
 

تا به دامان تو ما دست تولا زده‌ایم

در خور مستی ما رطل و خم و ساغر نیست  

به تولای تو بر هر دو جهان پا زده‌ ایم

ما از آن باده كشانیم كه دریا زده‌ ایم

  
      همای شیرازی (غزل)
       
دکلمه: روشنک       
 

آسوده دلا حال دل زار چه دانی   

جامی تو و جام می و بیهوشی و مستی

غمخواری عشاق گرفتار چه دانی

راه و روش مردم هشیار چه دانی

  
      جامی (غزل)
       
آواز: محمودی خوانساری      
 

همچو شمعم به شبستان حَرَم یاد كنید 

روز شادی همه كس یاد كند از یاران 

چشم دارم كه منِ خستهٔ دلسوخته  را   

در چمن چون قدح از لاله عذاران طلب‌اند 

بلبل خستهٔ بی‌برگ و نوا را آخر

سوخت در بادیه از حسرت آبی خواجو 

یا چو مرغم به گلستان اِرَم یاد كنید

یاری آن است كه ما را شب غم یاد كنید

گاهی از چشمِ گهر بارِ قلم یاد كنید

جام گیرید و ز عشرتگهٔ جم یاد كنید

به نسیم گلی از باغ كَرَم یاد كنید

زان جگر سوخته در بیت حَرَم یاد كنید

  
      خواجو (غزل)
       
       
دکلمه: روشنک      
  زیبد كه ز درگاهت نومید نگردد باز  آن‌ كس كه به امیدی بر خاك درت افتد  
      عراقی (غزل)
       
       
       
       
       
  این هم برگ سبزی بود تحفهٔ درویش، علی نگه‌دار شما.  

Back to programme page