برگ سبز ۵۸

      
          
 گوینده: روشنک
    
       
 

چشم بگشا كه جلوهٔ دلدار

این تماشا چو بنگری گویی

به تجلی است از در و دیوار

لیس فیالدار غیرهُ دیّار

 
      منسوب به عطار (قصیده)
       
گویندهروشنک      
 

امشب كه جمال تو طرح دگر افتاده است

آشفته و ژولیده سرگشته و شوریده 

هی چین و شكن بینم از زلف تو در هر سو

یك امشبی كه تویی در برابرم سرمست 

قسم به جان تو كز جان و از جهان برخاست

نهاد دل به تو و از همه جهان بر داشت 

چین و شكن زلفت آشفتهتر افتاده است

پیچان و پریشیده بر یكدگر افتاده است

كاندر پی یكدیگر زیر و زبر افتاده است

گمان مبر كه خبر از وجود خویشم هست

هر آنكه یك نفس از روی عشق با تو نشست

گشاد در به تو و بر رُخ دو عالم بست

 
      حبیب خراسانی (غزل)
       
       
آوازفرح      
 

همه عمر برندارم سر از این خمار مستی 

تو نه مثل آفتابی كه حضور و غیبت افتد

چه حكایت از فراقت كه نداشتم ولیكن 

دل دردمند ما را كه اسیر توست یارا 

برو ای فقیه دانا به خدای بخش ما را 

گله از فراق یاران و جفای روزگاران 

كه هنوز من نبودم كه تو در دلم نشستی

دگران  روند و آیند و تو همچنان كه هستی

تو كه روی باز كردی در ماجرای بستی

به وصال مرهمی نه چو به انتظار خستی

تو و زهد و پارسایی من و عاشقی و مستی

نه طریق توست سعدی سر خویش گیر و رستی

 
      سعدی (غزل)
       
گویندهروشنک      
  امشب كه جمال تو طرح دگر افتاده است   چین و شكن زلفت آشفتهتر افتاده است  
      حبیب خراسانی (غزل)
       
گویندهروشنک      
  زیبد که ز درگاهت نومید نگردد  باز آنكس كه به امیدی بر خاك درت افتد  
      عراقی (غزل)
       
       
       
       
  این هم برگ سبزی بود تحفهٔ درویش، علی نگهدار شما  
       
       
       
       
       
       

Back to programme page