یک شاخه گل ۲۳۶

      
 آذر پژوهش (دکلمه)          
   روزی آخر رُخت از پرده عیان خواهم کرد

خاکِ پایت که بُوَد قالیهٔ طرهٔ حور

دست در سلسلهٔ خَم به خَمت خواهم زد

سرِ گیسوی تو در دستِ صبا خواهم داد

خلق را در تو به حیرت نگران خواهم کرد

سرمهٔ دیدهٔ صاحبنظران خواهم کرد

هر چه خواهد دلِ دیوانه چنان خواهم کرد

درو دیوارِ جهان مُشک فشان خواهم کرد

 
           معتمد نشاط (غزل)
  ابیاتی که شنیدید اثر طبع یکی از سرایندگان بنام قرن سیزدهم است که در شاعری مشهور و درزبان فارسی تازی و ترکی چنانکه ادوارد براون خاورشناس انگلیسی می نویسد نهایت تسلت را داشته و متخلّص به نشاط بوده است وی ایام جوانی را در اصفهان به تحصیل پرداخت وازهمان عوان برای شاعران وادیبان و درویشان خانی گسترده داشت و چون به تهران آمد منظورنظر فتحعلی شاه قاجار قرار گرفت و به معتمدالدوله ملقب و از آن پس به معتمد نشاط معروف گردید از معتمد نشاط که به سال هزار و دویست و چهل و چهار هجری قمری در گذشت دیوانی به نام گنجینه باقی است که شامل قصائد غزلیات و مصمّطات است.
 
           
  سر نهادیم به سودای کسی کاین سر از اوست

گر گل افشاند و گر سنگ زَنَد چه توان کرد

من به دل دارم و شاهد به رُخ و شمع به سر

نه همین سر که تن و جان و جهان یکسر از اوست

مجلس و ساقی و مینا و می و ساغر از اوست

آنچه پروانهٔ دل سوخته را در پر از اوست

 
           معتمد نشاط (غزل)
   معتمد نشاط چنانکه ازاشعارش بر می آید در اقتفای حافظ سعی بلیغ داشته و این کوشش را به حدی رسانیده که از برخی از ابیات وی رایحهٔ سخن لطیف و موزون خواجه به مشام می رسد   
           
   طاعت از دست نیاید گنهی باید کرد

روشنانِ فلکی را اثری در ما نیست

شب که خورشیدِ جهانتاب نهان از نظر است

نه همین صف زده مژگانِ سیه باید داشت

در دلِ دوست به هر حیله رهی باید کرد

حَذر از گردشِ چشمِ سیهی باید کرد

قطعِ این مرحله با نورِ مهی باید کرد

به صفِ دلشدگان هم نگهی باید کرد

 
           معتمد نشاط (غزل)
 

پوران (ترانه)

         
  ی زلف سر کجت همه چین چین شکن شکن 

مویت برای بستن دلها رسن رسن 

گیسو فشانده برسردوش ونهان شدی

هر دم رمیده ای چو یکی کبک و بی تو من

داری ذکاتِ حُسن و ندانی به کی دهی

لطف و احسان به من به من

ما غیر تو اندر دو جهان یار نداریم

بی رویِ تو با خلقِ جهان کار نداریم

طبیب کار نداریم

توئی حبیب م

همه چین چین شکن شکن

همه دلها رسن رسن

چون یاس نو رسی گل خندان به پیرهن

هر سو دوان دوان به وفایت چمن چمن

من مستحقم ای شه خوبان به من به من

خوش و شادان به من به من

جانم یار نداریم

جانم کار نداریم

حبیب کار نداریم

توئی طبیب من یار

 
           شیدا (ترانه)
           
  آذر پژوهش (دکلمه)          
 

پیوسته دلت شاد و لبت خندان باد  

   
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           

Back to programme page