یک شاخه گل ۲۳۷

یک بوسه ازرُخت دِه و یک بوسه ازلبت

چون مِی حرام گشت تمامی حرام به 

تا هر دو را چشیده بگویم کدام به 

میرفندرسکی (رباعی)

آذر پژوهش (گوینده) 

این شعرازدانشمندی است که درحکمت، فرید عصرخود بود و با وجود بلندی مقام ازمردم کناره نگرفت و خرقۀ درویشی را برکسوت فاخرمرجح می داشت و بیشتراوقات فراغت خود را با بی پا و سران می گذرانید و با بذله گویی و شوخ طبعی هدایتشان می نمود. معاشرت با اینان و احتراز از بزرگان تا بدانجا کشید که روزی شاه عباس بزرگ مخاطبش ساخته به کنایه گفت:

ناشناس ( گوینده)

میرفندرسکی، می شنوم بعضی ازعلما با اجامر و اوباش معاشرند و به بازیهای آنها تماشا می کنند.

آذر پژوهش(گوینده)

میرفندرسکی را جواب این بود:

ناشناس ( گوینده)

من همیشه درجمع آنان بوده ام ولی هیچ یک ازعلما را آنجا ندیده ام.

آذر پژوهش(گوینده)

و این پاسخ کوتاه ، ساده و اعتراف صریح را تعبیرهاست. 

علاوه بر رسائل حکمت ازمعروفترین آثاروی درشعرقصیده ای است که به استقبال ناصرخسروی علوی سروده و دارای حُسن تمام است:

چرخ با این اختران نغزوخوش و زیباستی

صورت زیرین اگر با نردبان معرفت

صورتی در زیر دارد هرچه بربالاستی

بَر رود بالا همان با اصل خود یکتاستی

میر فندرسکی(قصیده)

مرضیه (ترانه)

دیده مپوشان ز تماشای گُل

چون گُل رخساردلارای دوست

بادۀ مستانه بزن پای گُل 

جلوه کند روی دلارای گُل

 رهی معیری

بلبل شوریده چو دلدادگان

بَردل ما داغ تمنای توست

نقد روان داده به سودای گُل 

بَر دل او داغ تمنای گُل 

عارف (غزل)

مرضیه (ترانه)

فرصت مستی ز کف نمی گذارم

دامن آن نازنین رها نسازم

عشق تو با آینه اگر گذارد

عشق من ای لاله رو اگرگذاری

دیدۀ مست نگار اگر گذارد 

کشمکش روزگار اگر گذارد 

بَر دل تو آه من اثر* گذارد 

تاج محبت تو را به سَرگذارد 

بیژن ترقی (ترانه)

آذر پژوهش(دکلمه)

یک بوسه ازرُخت دِه و یک بوسه ازلبت

تا هردو را چشیده بگویم کدام به 

میرفندرسکی (رباعی)