یک شاخه گل ۲۵۲

گر به چشم دل جانا جلوه های ما بینی    

گر به چشم دل جانا جلوه های ما بینی 

راز آسمان ها را در نگاه ما خوانی 

نی زنغمه وا ماند چون زلب جدا ماند 

در حریم اهل دل جلوهٔ خدا بینی

در حریم اهل دل جلوهٔ خدا بینی

نورِ صبحگاهی را بر جبینِ ما بینی

وای اگر دل خود را از خدا جدا بینی

گر به چشم دل جانا جلوه های ما بینی 

نی زنغمه وا ماند چون زلب جدا ماند  

در حریم اهل دل جلوهٔ خدا بینی

وای اگر دل خود را از خدا جدا بینی

دل و دین و عقل و هوشم همه را به آب دادی 

دل عالمی زجا شد چو نقاب بر گشودی  

در خرمی گشودی چو جمال خود نمودی  

همه کس نصیب دارد زنشاط و شادی اما  

زکدام باده ساقی به من خراب دادی

دوجهان بهم بر آمد چو به زلف تاب دادی

ره درد و غم ببستی چو شراب ناب دادی

به من غریب مسکین غم بی حساب دادی

پیوسته سوی غیر نوید وفا فرست  

پیغام ما به قاصد صاحب غرض مگوی

روزی اگر سراغ غم آباد ما کنی 

بی سوز گریه نیست شفائی دعا قبول 

ما را که عاشقیم پیام جفا فرست

در سینهٔ خیال نِه و سوی ما فرست

پیک صبا به کوچهٔ مهر و وفا فرست

سیل سرشک از پی خیل دعا فرست