یک شاخه گل ۲۶۵

از دست عدو نالهٔ من از سر درد است

جان بازی عشاق نه چون بازی نرد است 

اندیشه هر آن کس کند از مرگ نه مرد است

مردی اگرت هست کنون وقت نبرد است

چه کج رفتاری ای چرخ 

سر کین داری ای چرخ 

چه بد کرداری ای چرخ

نه دین داری نه آئین داری نه آئین داری ای چرخ

همچو چشم مستت جهان خراب است

رخ مپوش کاین دور انتخاب است  

از چه روی رویِ تو در حجاب است

من تو را به خوبی نشانه کردم

گریه را به مستی بهانه کردم  

آستین چو از چشم بر گرفتم 

همچو چشم مستت جهان خراب است 

رخ مپوش کاین دور انتخاب است   

دلا خموشی چرا چو خم نجوشی چرا 

تو پرده پوشی چرا تو پرده پوشی چرا   

شکوه ها زدست زمانه کردم

سیل خون به دامان جانم روانه کردم

از چه روی روی تو در حجاب است

من تو را بخوبی جانم نشانه کردم

برون شد از پرده راز جانم پرده راز خدا پرده راز

تو پرده پوشی چرا

نمی دانم چه در پیمانه کردی جانم  

تو لیلی وش مرا دیوانه کردی جانم   

چه شد اندر دل من جا گرفتی

نمی دانم چه در پیمانه کردی جانم

دیوانه کردی خدا خدا دیوانه کردی جانم

مکان در خانهٔ ویرانه کردی جانم

ای تو تمنای من  

ای تو تمنای من  

یار زیبای من 

یار زیبای من 

تویی لیلای من

چه شور ها که من به پا  

در شکایت از جهان  

زشاهناز می کنم

به شاه باز می کنم

چه شور ها که من بپا 

در شکایت از جهان  

جهان پر از غم دل از

زمن مپرس که چونی  

زاشک پرس که افشا 

نموده راز درونی  

اگر چه جان از این سفر  

بدر برم من  

زشاهناز میکنم

به شاه باز میکنم

زبان ساز میکنم میکنم

دلی نشسته بخونی

نموده رازدرونی نموده رازدرونی

نموده راز درونی

بدون درد سر اگر

بشه خبر برم من

میانهٔ سر و همسر کسی که از سر خویش

تنم فدای سر دادگستری کز خون 

نداشت عارف جز این دو چیز و وقف تو کرد   

گذشت بگذرد از هر چه جز زکشور خویش

هزار نقش وطن کرد زیب پیکر خویش

مدام سینهٔ سوزان و ایدهٔ تر خویش