یک شاخه گل ۲۷۹
| آذر پژوهش (دکلمه) | |||||
|
لیلی زسریر سر بلندی تب لرزه شکست پیکرش را بر مادر خویش راز بگشاد کای مادر مهربان چه تدبیر خون می خورم این چه مهربانیست چندان جگر نهفته خوردم آن لحظه که جان سپرده باشم فرقم زگلاب اشک تر کن آوارهٔ من چو گردد آگاه دانم که زراه سوگواری چون بر سر خاک من نشیند بر خاک من آن غریب خاکی یار است و عجب عزیز یار است من داشته ام عزیز وارش |
افتاد به چاه درد مندی تب خاله گزید شکرش را یکباره در نیاز بگشاد کاهو بره زهر خورد با شیر جان می کنم این چه زندگانی است کز دل به دهن رسید دردم وز دوری دوست مرده باشم عطرم زشمامهٔ جگر کن کآواره شدم من از وطن گاه آید به سلام این عِماری مه جوید لیک خاک بیند نالد به دریغ و دردناکی از من ببرِ تو یادگار است تو نیز چو من عزیز دارش |
||||
| نظامی گنجوی (مثنوی) | |||||
| عبدالوهاب شهیدی (آواز) | |||||
|
لیلی زسریر سر بلندی گرمای تموز ژاله را بُرد تب لرزه شکست پیکرش را بر مادر خویش راز بگشاد خون می خورم این چه مهربانیست چندان جگر نهفته خوردم در گردنم آر دست یکبار آراسته کن عروس وارم آوارهٔ من چو گردد آگاه دانم که زراه سوگواری یار است و عجب عزیز یار است من داشته ام عزیز وارش گو لیلی از این سرای دل گیر در مِهر تو تن به خاک می داد |
افتاد به چاه دردمندی باد آمد و برگ لاله را بُرد تب خاله گزید شکرش را یکباره در نیاز بگشاد جان می کنم این چه زندگانی است کز دل به دهن رسید دردم خون من و گردن تو زنهار بسپار بخاک پرده دارم کآواره شدم از این وطن گاه آید به سلام این عِماری از من ببر تو یادگار است تو نیز چو من عزیز دارش آن لحظه که می بُرید زنجیر با یاد تو جان پاک می داد |
||||
| نظامی (مثنوی لیلی و مجنون) | |||||
| آذر پژوهش (دکلمه) | |||||
|
من داشته ام عزیز وارش گو لیلی ازین سرای دلگیر و آن لحظه که در غم تو میمُرد |
تو نیز چو من عزیز دارش آن لحظه که می بُرید زنجیر غمهای تو را توشه می بُرد |
||||
| عبدالوهاب شهیدی (آواز) | |||||
|
و آن لحظه که در غم تو میمُرد این گفت و بگریه دیده تر کرد چون راز نهفته بر زبان داد |
غمهای تو را توشه می بُرد آهنگ ولایت دگر کرد جانان طلبید و زود جان داد |
||||
| نظامی (مثنوی لیلی و مجنون) | |||||
In association with The Iran Heritage Foundation © All rights reserved 2024. Jane Lewisohn | Website by