برگ سبز ۶۵

 

      
          
 گوینده: روشنک        
 

چشم بگشا كه جلوهٔ دلدار

این تماشا چو بنگری گویی

به تجلی است از در و دیوار

لیس فی‌الدار غیرهُ دیّار

 
      منسوب به عطار (قصیده)
       
گوینده: روشنک      
 

به جانِ پیرِ خرابات و حقِّ صحبتِ او 

بهشت اگر چه نه جای گناهكاران است

بر آستانهٔ میخانه گر سَری بینی  

بیار باده كه دوشم سروشِ عالمِ غیب  

كه نیست در سرِ من جز هوای خدمت او

بیار باده كه مُستَظهَرَم به رحمت او

مَزَن به پای كه معلوم نیست نیت او

نوید داد كه عام است فیضِ رحمتِ او

 
      حافظ (غزل)
       
       
آواز: محمودی خوانساری    
 

دیشب به سیلِ اشك رهِ خواب می‌زدم

نقشِ خیالِ روی تو تا وقتِ صبحدم

روی نگار در نظرم جلوه می‌نمود 

ابروی یار در نظر و خِرقه سوخته  

نقشی به یادِ خطِ تو بر آب می‌زدم

بر كارگاهِ دید‌‌هٔ بی‌خواب می‌زدم

وز دور بوسه بر رُخِ مهتاب می‌زدم

جامی به یادِ گوشهٔ محراب می‌زدم

 
      حافظ (غزل)
       
گوینده: روشنک      
  ساقی به صوت این غزلم كاسه می‌گرفت می‌گفتم این سرود و می ناب می‌زدم  
      حافظ (غزل)
       
آواز: محمودی خوانساری      
 

ساقی به صوت این غزلم كاسه می‌گرفت  

خوش بود وقتِ حافظ و فالِ مراد و كام

می‌گفتم این سرود و می ناب می‌زدم

بر نامِ عمر و دولتِ اَحباب می‌زدم

 
      حافظ (غزل)
       
گوینده: روشنک      
  زیبد كه ز درگاهت نومید نگردد باز آن‌كس كه به امیدی بر خاك درت افتد  
      عراقی (غزل)
       
       
       
       
  این هم برگ سبزی بود تحفهٔ درویش، علی نگه‌دار شما  

 

Back to programme page