یک شاخه گل ۳۳۸

ای راحت دلها زتو آرام جان کیستی               

ای از بتان دلخواه تو در حُسن شاهنشاه تو          

با مائی و ما را نه ای جانی از آن پیدا نه ای          

دل در هوس جان می دهد تا دلستان کیستی

ما را بگو ای ماه تو کز آسمان کیستی

دانم کز آن ما نه ای بر گو از آن کیستی

ای راحت سینه سینه رنجور از تو            

با دشمن من ساخته ای دور از من           

وی قبلهٔ دیده دیده مهجور از تو

وز دوری تو سوخته ام دور از تو

هرخشک و تر که داشتم از غم بسوختم           

از ناله هفت خیمهٔ گردون شکافتم                  

هر بال و پر که داشتم از دم بسوختم

وز آه چار گوشهٔ عالم بسوختم

نیم شب پی گم کنان در کوی جانان آمدم                

کوی او جان را شبستان بود زحمت بر نتافت             

همچو جان بی سایه و چون سایه بی جان آمدم

سایه بر در ماند چون من در شبستان آمدم

ای راحت دلها زتو آرام جان کیستی                

ای از بتان دلخواه تو در حُسن شاهنشاه تو            

دل در هوس جان می دهد تا دلستان کیستی

ما را بگو ای ماه تو کز آسمان کیستی

ای راحت دلها زتو آرام جان کیستی

ای از بتان دلخواه تو در حُسن شاهنشاه تو

با مائی و ما را نه ای جانی از آن پیدا نه ای

ای راحت دلها زتو آرام جان کیستی

ای راحت سینه سینه رنجور از تو                

با دشمن من ساخته ای دور از من 

نیم شب پی گم کنان در کوی جانان آمدم             

کوی او جان را شبستان بود زحمت بر نتافت                

نیم شب پی گم کنان در کوی جانان آمدم                      

دل در هوس جان می دهد تا دلستان کیستی

ما را بگو ای ماه تو کز آسمان کیستی

دانم کز آن ما نه ای بر گو از آن کیستی

دل در هوس جان می دهد تا دلستان کیستی

خاقانی (غزل)

وی قبلهٔ دیده دیده مهجور از تو

وز دوری تو سوخته ام دور از تو

خاقانی (دو بیتی

همچو جان بی سایه و چون سایه بی جان آمدم

سایه بر در ماند چون من در شبستان آمدم

همچو جان بی سایه و چون سایه بی جان آمدم

کاشکی چون تو کسی داشتمی                

کی غمم بودی اگر در غم تو                 

یا به تو دسترسی داشتمی

نفسی همنفسی داشتمی