یک شاخه گل ۳۵۳

      
دکلمه: فیروزه امیر معز         
  بهار آمد به صحرا و در و دشت              جوانی هم بهاری بود و بگذشت  
      بابا طاهرعریان (دو بیتی)
       
     
  در دامنهٔ مصفا و با طراوت الوند کوه روشن دلی جهان دیده و شوریده ناله های درد ناک خود را با زمزمهٔ جویباران و آهنگ نسیم در هم آمیخته بود و با مرغان بهاری همنوایی می کرد شکوه ای آتشین و نغمه ای جانسوز داشت شعر او نجوایی بود که دردمند خسته جانی با دل خود می کرد و قطرهٔ اشکی بود که شمع فروزانی بر دامن خود فرو می ریخت کلامش ساده و طبیعی و از هر گونه صنعتگری و نقشبندی عاری بود بدین جهت عارف و عامی و شهری و روستایی ترانه های او را از بر داشتند و با خود زمزمه می کردند.  
       
       
 

نسیمی کز بُن آن کاکل آید              

چو شب گیرم خیالت را در آغوش              

مرا خوشتر زبوی سنبل آید

سحر از بسترم بوی گل آید

  
      بابا طاهرعریان (دو بیتی)
       
       
  او از رنگ تعلق آزاد و از جامهٔ تکلف عریان بود و بدین مناسبت عریان تخلص می کرد روح تابناکش مانند آیینهٔ صبحگاه غباری نپذیرفته و جان پاکش همچون نام او طاهر بود ترانه های او همچون گل های وحشی و لاله های کوهستانی ساده و دلآویز است و مانند جویبار مترنّمی نرم و شفاف رقت و لطافتی که در این نغمه ها نهفته است در جان صاحبدلان اثری مستی آفرین دارد و طایر اندیشه را به صحراهای خیال انگیز می کشاند بعضی از تذکره نویسان او را معاصر عین القضاهّ همدانی یعنی در حدود سال ۵۲۵ و برخی وی را هم عهد خواجه نصیر ۶۷۲ هجری شمرده اند .  
       
       
 

دلی دارم خریدار محبت          

لباسی بافتم بر قامت دل           

کز و گرم است بازار محبت

زپود محنت و تار محبت

  
      بابا طاهرعریان (دو بیتی)
       
آواز: عبدالوهاب شهیدی     
 

دو زلفونت بُوَد تار ربابم               

تو که با مو سر یاری نداری             

چه می خواهی از این حال خرابم

چرا هر نیمه شُب آیی به خوابم

  
       
       
 

تو که نوشم نه ای نیشم چرایی            

تو که مرهم نه ای ریش دلم را           

تو که یارم نه ای پیشم چرایی

نمکپاش دل ریشم چرایی

  
       
       
 

دلی دارم خریدار محبت          

لباسی بافتم بر قامت دل            

کز و گرم است بازار محبت

زپود محنت و تار محبت

  
       
       
 

زکشت خاطرم جز غم نروید            

زصحرای دل بی حاصل مو               

زباغم جز گل ماتم نروید

گیاه نا امیدی هم نروید

  
       
       
 

دلی دارم چو مرغ پا شکسته                 

به مو گویی که طاهر تار بنواز             

چو کشتی بر لب دریا نشسته

صدا کی می دهد تار گسسته

  
      بابا طاهر عریان (دو بیتی)
       
دکلمه: فیروزه امیر معز    
 

زکشت خاطرم جز غم نروید            

زصحرای دل بی حاصل من                

زباغم جز گل ماتم نروید

گیاه نا امیدی هم نروید

  
      بابا طاهر عریان (دو بیتی)
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       



Back to programme page