یک شاخه گل ۳۶۹
دکلمه: فیروزه امیر معز | |||||
خسروا گوی فلک در خم چوگانِ تو باد زلفِ خاتون ظفر شیفتهٔ پرچمِ تُست |
ساحت کون و مکان عرصهٔ میدانِ تو باد دیدهٔ فتحِ ابد عاشقِ جولانِ تو باد |
||||
حافظ (غزل) | |||||
ترانه: شهیدی | |||||
زاهدِ خلوت نشین آه دوش به میخانه شد شاهدِ عهدِ شباب آمده بودش به خواب آتشِ رخسارِ گل خرمنِ بلبل بسوخت گریهٔ شام و سحر شُکر که ضایع نگشت نرگسِ ساقی بخواند آیتِ افسونگری |
از سرِ پیمان گذشت آه بر سرِ پیمانه شد باز به پیرانه سر آه عاشق و دیوانه شد چهرهٔ خندانِ شمع آه آفتِ پروانه شد قطرهٔ بارانِ ما آه گوهرِ یکدانه شد حلقهٔ اَورادِ ما آه مجلسِ افسانه شد |
||||
حافظ (غزل) | |||||
دکلمه: فیروزه امیر معز | |||||
راهی بزن که آهی بر سازِ آن توان زد بر آستانِ جانان گر سر توان نهادن |
شعری بخوان که با آن رطلِ گران توان زد گُلبانگِ سر بلندی بر آسمان توان زد |
||||
حافظ (غزل) | |||||
ای مه بدین سیمین بری از آسمانِ کیستی می نالم از غم چون جَرَس جانا نگویی یک نفس |
ای گل بدین نازک تنی از بوستان کیستی کای مرغِ نالان در قفس از گلستانِ کیستی |
||||
امیر خسرو دهلوی (غزل) | |||||
آواز: شهیدی | |||||
ای مه بدین سیمین بری از آسمانِ کیستی می نالم از غم چون جَرَس جانا نگویی یک نفس |
وی گل بدین نازک تنی از بوستان کیستی کای مرغِ نالان در قفس از گلستانِ کیستی |
||||
امیر خسرو دهلوی (غزل) | |||||
باز آمدی ای جانِ من جان ها فدای جان تو گفتی که جانانِ کیم جانانِ من جانانِ من باز آمدی ای جانِ من جان ها فدای جانِ تو |
جانِ من و صد همچو من قربانِ تو قربانِ تو گفتی که حیرانِ که ای حیرانِ تو حیرانِ تو جانِ من و صد همچو من قربانِ تو قربانِ تو |
||||
پارسا تویسرکانی (غزل) | |||||
ترانه: شهیدی | |||||
زاهدِ خلوت نشین آه دوش به میخانه شد شاهدِ عهدِ شباب آمده بودش به خواب آتشِ رخسارِ گل خرمنِ بلبل بسوخت گریهٔ شام و سحر شُکر که ضایع نگشت نرگسِ ساقی بخواند آیتِ افسونگری |
از سرِ پیمان گذشت آه بر سرِ پیمانه شد باز به پیرانه سر آه عاشق و دیوانه شد چهرهٔ خندانِ شمع آه آفتِ پروانه شد قطرهٔ بارانِ ما آه گوهرِ یکدانه شد حلقهٔ اَورادِ ما آه مجلسِ افسانه شد |
||||
حافظ (غزل) | |||||