یک شاخه گل ۳۷۷

من از دست تو در عالم نهم روی

من اول روز دانستم که این عهد

که دانستم که هرگز سازگاری

ولیکن چون تو در عالم نباشد

که با من می کُنی محکم نباشد

پَری را با بنی آدم نباشد

تو را نا دیدن ما غم نباشد

من از دست تو در عالم نهم روی

من اول روز دانستم که این عهد 

که دانستم که هرگز سازگاری

مکن یارا دلم مجروح مگذار

حدیث دوست با دشمن نگویم 

که در خیلت به از ما کم نباشد

ولیکن چون تو در عالم نباشد

که با من می کُنی محکم نباشد 

پَری را با بنی آدم نباشد

که هیچم در جهان مرهم نباشد

که هر گز مدعی محرم نباشد

تا به افسوس به پایان نرود عمرِ عزیز

آن نه میِ بود که دور از نظرت می خوردم

همه شب ذکر تو می رفت و مکرر می شد

خونِ دل بود که از دیده به ساغر می شد 

دوش بی روی تو آتش به سرم بر می شد    

تا به افسوس به پایان نرود عمرِ عزیز

آن نه میِ بود که دور از نظرت می خوردم 

آبم از دیده همی رفت و زمین تر می شد

همه شب ذکر تو می رفت و مکرر می شد

خونِ دل بود که از دیده به ساغر می شد 

تو را نا دیدن ما غم نباشد

من از دست تو در عالم نهم روی

که در خیلت به از ما کم نباشد

ولیکن چون تو در عالم نباشد 

تو را نا دیدن ما غم نباشد

من از دست تو در عالم نهم روی

من اول روز دانستم که این عهد 

که دانستم که هرگز سازگاری

مکن یارا دلم مجروح مگذار

که در خیلت به از ما کم نباشد

ولیکن چون تو در عالم نباشد

که با من می کُنی محکم نباشد 

پَری را با بنی آدم نباشد

که هیچم در جهان مرهم نباشد