یک شاخه گل ۳۸۱

یک شاخه گل برنامهٔ شمارهٔ ۳۸۱

       
           

دکلمه: روشنک

         
           
 

عاشقم سوخته ام وا بگذارید مرا

عاقلان راه سلامت به شما ارزانی

من در افتاده ام از پا دگر ای همسفران

خسته و کوفته از شور و شر زندگیم

لحظه ای با دل شیدا بگذارید مرا

من که مجنونم و رسوا بگذارید مرا

بگریز از من و تنها بگذارید مرا

یکدم آسوده زغوغا بگذارید مرا

 
       

غزل: اطهری

 
آواز:محمودی خوانساری        
           
 

کشید کار زتنهائیم به شیدایی

زبسکه داد قلم شرح سرنوشت فراق

مرا تو عمر عزیزی و رفته ای زبرم

به احتیاط گذر بر سواد دیدهٔ من

ندانم این همه غم چون کشم به تنهایی

زسرنوشت قلم نامه گشت سودایی

چه خوش بود اگر ای عمر رفته باز آیی

چنان که گوشهٔ دامن به خون نیالایی

 
       

غزل:عراقی

 
           

دکلمه: روشنک

         
 

سر نوشت من و دل بی سرو سامانی بود

دل دیوانهٔ عاشق نشود پند پذیر

به قضا و قدر اینجا بگذارید مرا

بهتر آن است بخود وا بگذارید مرا

 
       

غزل: اطهری

 

این بود شاخه گل شمارهٔ ۳۸۱

       
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           


Back to programme page