گلهای رنگارنگ ۲۶۴ ب

      
گوینده: ایراندخت پرتوی        
  مشهور است شعر و موسیقی وصفی شیوا دارند وبه بیان دل معروف اند، شعر بیانی توام با كلام و موسیقی بیانی بی نیاز و وارسته از آن. بدین سبب است كه موسیقی را بیان ملكوتی و هر دو را بخشی مهم از ادبیات، یعنی از مظاهر لطیف تمدن عالی دانسته اند، ما از دیر باز این دو را داشته ایم و به دل ها نشانده ایم، منتها شعر با كتابت بر لوحه یا صفحه باقی مانده و ما را از این حیث در ادبیات جهان بر پایه ای بی نظیر قرار داده، اما حفظ آهنگ و الحان بر اثر فقدان طریقه ایی برای ثبت اصوات و کتابت آن طوری كه شایسته مقام موسیقی است مقدور نگردیده، چه بسا آهنگ های اصیل ما را به همراه سازهای ایرانی به نزد پاره ای اقوام متمتع از پرتو تمدن ما برده اند كه امروز بیگانه شان می پنداریم از آن جمله سازهایی كه ارغنون و عود و گوشه هایی كه به داغستانی و نهاوندی نامیده می شدند.گوشه داغستانی را با گوشه دیگری را كه نزد ما معروف به لری و در مایه دشتی است در این برنامه می شنوید.  
       
       
دکلمه: سلطانی     
  چو بانگ رعد خروشان كه پیچد اندر كوه                       جهان پر است ز گلبانگ عاشقانه ما  
       
دکلمه: ایراندخت پرتوی    
  جهان پر است ز گلبانگ عاشقانه ما    
      رهی معیری
گوینده: شمسی فضل اللهی    
  بنفشه گیسو    
       
ترانه: الهه      
    نسیم صبح نوبهار وزان شد از دامن شب  




 

پیام گل با خود آرد به بر من

شكوفه خندد به جهان

  
       
  بنفشه ها گیسوفشان  گل امیدی شكفته به دل من   
       
از خانۀ من خزان نرفته تو بیا كه بهار آید از در    نازت بنازم نیاز من بین، تو مرو ز برم جای دیگر
 


  سرو چمنی ستارۀ صبح منی  چون نسیم بهاری به سحرم  
       
  بازآ بر من مكن ز خون ساغر من  گر دل از تو بگیرم به كه برم  
       
از خانۀ من خزان نرفته تو بیا كه بهار آید از در     نازت بنازم نیاز من بین ،تو مرو ز برم جای دیگر
       
  سرو چمنی ستارۀ صبح منی    چون نسیم بهاری به سحرم  
       
  بازآ بر من مكن ز خون ساغر من گر دل از تو بگیرم به كه برم  
       
       
دکلمه: شمسی فضل اللهی    
  از خانۀ من خزان نرفته تو بیا كه بهار آید از در       
    نازت بنازم نیاز من ببین تو مرو ز برم جای دیگر  
      (كاوه)
       
آواز: شهیدی     
 

بهارم بی خزان ای گلبن مو 

برس ای سوته دل یك دم به دردم     

چه غم كنده ببو بیخ و بن مو

تو ای امروز دل تازه كن مو

  
      باباطاهر (دوبیتی)
       
 

دلم میل گل باغ تو دیره  

بشم آلاله زارن دل کردم شاد   

سراسر سینه ام داغ تو دیره

وینم آلاله هم داغ تو دیره

  
      باباطاهر (دوبیتی)
       
 

چه شو بی تو سرم بر بالش آیی      

شو هجران به جای اشكم از چشم  

چو نی از استخوانم نالش آیی

به مژگان شعله های آتش آیی

  
      باباطاهر (دوبیتی)
       
دکلمه: شمسی فضل اللهی    
 

نداند رسم یاری بی وفا یاری كه من دارم

اگر دل بر كنم از وی كه گردد دور محنت طی  

بخندد شمع و گل از شادی بزمی كه او دارد 

به آزار دلم كو شد دل آزاری كه من دارم

دل آزاری دگر جوید دل زاری كه من دارم

بنالد مرغ شب از نالۀ زاری كه من دارم

  
      رهی معیری (غزل)
       
دکلمه: شمسی فضل اللهی    
 

نسیمی كز بن آن كاكل آیو        

چو شو گیرم خیالت را در آغوش   

مرا خوش تر ز بوی سنبل آیو

سحر از بسترم بوی گل آیو

  
      باباطاهر (دوبیتی)
       
آواز: شهیدی     
 

نسیمی كز بن آن كاكل آیو   

چو شو گیرم خیالت را در آغوش 

مرا خوش تر ز بوی سنبل آیو

سحر از بسترم بوی گل آیو

  
      باباطاهر (دوبیتی)
       
    نسیم صبح نوبهار وزان شد از دامن شب  
       
 

پیام گل با خود آرد به بر من       

شكوفه خندد به جهان

  
       
  بنفشه ها گیسوفشان  گل امیدی شكفته به دل من  
       
از خانۀ من خزان نرفته تو بیا كه بهار آید از در        نازت بنازم نیاز من بین، تو مرو ز برم جای دیگر
       
 

سرو چمنی ستارۀ صبح منی   

بازآ بر من مكن ز خون ساغر من

چون نسیم بهاری به سحرم

گر دل از تو بگیرم به كه برم

  
       
از خانۀ من خزان نرفته تو بیا كه بهار آید از در      نازت بنازم نیاز من بین ،تو مرو ز برم جای دیگر
       
 

سرو چمنی ستارۀ صبح منی

بازآ بر من مكن ز خون ساغر من

چون نسیم بهاری به سحرم

گر دل از تو بگیرم به كه برم

  
      (كاوه)
       
شمسی فضل اللهی:    
  همیشه شاد و همیشه خوش باشید    


Back to programme page