یک شاخه گل ۴۰۰

      
 فیروزه امیر معز (دکلمه)         
 

تجلی گه خود كرد خدا دیده ما را 

خدا در دل سودا زدگان است بجوئید

حجاب رخ مقصود من و ما و شمائید

صفا را نتوان دید كه در خانه فقر است

در این دیده در آئید و ببینید خدا را

مجوئید زمین را و مپوئید سما را

شمائید ، مبینید من و ما و شما را

در این خانه در آیید و ببینید صفا را

 
       

صفای اصفهانی غزل  (غزل)

           
 

در بهشت به رویم شد است باز امشب

قیامتم زتو برخواست كاشكی می شد

شبم به روی تو روز است كاشكی نشود

اگر چه لایق قدر تو نیست منزل من

كه آمدی زدرم با هزار ناز امشب

بسان روز قیامت شبم دراز امشب

نقاب شب زرخ آفتاب باز امشب

بیا و با من بی خانمان بساز امشب

 
       

غمام همدانی  (غزل)

 
           

شهیدی تصنیف

         
 

به ولایت حق به ولای علی

به خدای علی كه گدای علی

سرو جان جهان به فدای علی مولا

تو فرشته بامِ و سرای منی

تو نمكزن شور و صفای منی

تو فروغ جمال خدای منی مولا

تو نوا گر هستی ما شده ای

كه عیان شده حق زلقای علی

زجهان گذرد به هوای علی

سرو جان جهان به فدای علی

تو صفا ده عشق و وفای منی

تو بقا تو دلیلِ بقای منی

تو فروغ جمال خدای منی

تو دلیل وجود خدا شده ای

 
 

عجبا ، عجبا كه چها شده ای     تو كه مظهر عشق و صفای منی مولا     تو فروغ جمال خدای منی

 
 

تو موید ختم رسل شده ای

دو جهان شده جز, و تو كل شده ای

 
 

همه گل همه نكهت گل شده ای     تو صفا ده باغ و سرای منی مولا     تو فروق جمال خدای منی

 
 

نه ثنا گر عزت ذات توام

كه چو آیینه محو صفات توام

 
 

به كرشمه حُسنِ تو ماتِ توام     تو فزون زمحیط و ثنای منی مولا     تو فروغ جمال خدای منی

 
 

به ولایت حق به ولای علی

به خدای علی كه گدای علی

سرو جان جهان به فدای علی مولا

كه عیان شده حق زلقای علی

زجهان گذرد به هوای علی

سرو جان جهان به فدای علی

 
       

پژمان بختیاری

 
فیروزه امیر معز (دکلمه)        
 

تجلی گه خود كرد خدا دیده ما را

خدا در دل سودا زدگان است بجوئید

حجاب رخ مقصود من و ما و شمائید

صفا را نتوان دید كه در خانه فقر است

در این دیده در آئید و ببینید خدا را

مجوئید زمین را و مپوئید سما را

شمائید ، مبینید من و ما و شما را

در این خانه در آیید و ببینید صفا را

 
       

صفای اصفهانی (غزل)

شهیدی (آواز)

         
 

هر صبحدم نسیم گل از بوستان تست

هر شاهدی كه در نظر آمد به دلبری

هر گز نشان زچشمه كوثر شنیده ای

از رشك آفتاب جمالت بر آسمان

گفتند میهمانی عشاق می كنی

الحان بلبل از نفس دوستان توست

در دل نیافت راه كه آنجا مكان توست

كورا نشانی از دهن بی نشان توست

هر ماه ، هر ماه ، ماه دیدم چون ابروان توست

سعدی ، سعدی ، به بوسه ای زلبت میهمان توست

 
       

سعدی  (غزل)

 
           
           
           
           
           
           
           

 

Back to programme page