یک شاخه گل ۴۱۰

كی بو كه سر زلف تو را چنگ زنم

پیمان پری رخان سنگین دل را

صد بوسه بر آن لبان گلرنگ زنم

در شیشه كنم پیش تو بر سنگ زنم

پیر جمال اردستانی (رباعی)

جان دادنم به مژدۀ وصل تو آرزوست

باآنكه در فراق تو ام جان نمانده است

از واقعه ای ترا خبر خواهم كرد

با عشق تو در خاك فرو خواهم شد

وان را به دو حرف مختصر خواهم كرد

با مِهر تو سر زخاك بر خواهم كرد

منسوب به ابو سعید ابوالخیر(رباعی)

زهشیاران عالم هر كه را دیدم غمی دارد

دلا دیوانه شو دیوانگی هم عالمی دارد

آقابیگم

جان دادنم به مژدۀ وصل تو آرزوست

تا كنون كار من خسته به سامان شده بود

نظری دیگر و لطف دگری بود ترا

اگر ای ناله در آن دل اثری بود ترا

محمودی خوانساری (اواز)

ا را دل از كشاكش دنیا شكسته است

تنها ننالم  از غم ایام و جور یار

از آنچه پیش دوست بود در خور نثار

یك دل  به سینه دارم و یك شهر دلستان

این كشتی  از تلاطم دریا شكسته است

باشد مرا دلی و زصد جا شكسته است

تنها مرا دلی بود اما شكسته است

بازار من زگرمی سودا شكسته است

رنجی(غزل)

آذر پژوهش(دکلمه)

ای خداوند یكی یار جفاكارش ده

تا بداند كه شب ما به چه سان می گذرد

دلبری عشوه گری سركش و عیّارش ده

درد عشقش ده و عشقش ده و بسیارش ده

مولوی(غزل)

پریچهرگان بی شمارند اما

خریدار جورست عاشق وگرنه

تو را دوست دارم تو را دوست دارم

من آن بی وفا را چرا دوست دارم؟

افکند مرا گردش چرخ از کویت

نه روی تو دیدنم میسر باشد

جایی که صبا نیارد آنجا بویت

نه روی کسی که دیده باشد رویت

هر شب ز غمت بس که دلم زار بنالد

آه از دل سخت تو که یک ره نکنی گوش

ازنالۀزارم در  و دیوار بنالد

گر عاشق دلسوخته صد بار بنالد

سیاوش(آواز)

هر شب دل پر خونم بر خاک درت افتد

زیبد که ز درگاهت نومید نگردد باز

آیم به درت افتم تا جور کنی کمتر

من خاک شوم جانا در رهگذرت افتم

زیبد که ز درگاهت نومید نگردد باز

باشد که چو روز آید بر وی گذرت افتد

آن کس که به امیدی بر خاک درت افتد

از بخت بدم گویی خود بیشترت افتد

آخر به غلط روزی بر من گذرت افتد

آن کس که به امیدی بر خاک درت افتد

عراقی(غزل)

آذر پژوهش(دکلمه)

چه نشاط باده بخشد به من خراب بی تو؟

تو چنان رمیدی از من که به خواب هم نیایی

به دلِ گرفته ماند قدح شراب بی تو

به کدام امیدواری بروم به خواب بی تو؟

طره بگریست که از بحر جداییم همه

بحر بر قطره بخندید که ماییم همه

ناشناس