یک شاخه گل ۴۳۱

مرداد مه بشیر شهنشاه و مردم است

ماهی مبارك است و به دامان او دو عید

آن جشن ، جشن فرخ مشروطۀ دوم

ماهی بدین فروزش و ارزندگی كم است

عیدی موًخر آید و عیدی مقدم است

این عید ، عید نامور شاه و مردم است

پیمان جانفشانی مردم به پای شاه

شه متكی به ایزد و مردم قوی به شاه

شاهی كه طرح عدل و نظام معودش 

شد بسته هم در این مه و قدرش مسلم است

مردم عمود خیمه و شه زیب طارم است

چون آفتاب شعله در اقصای عالم است

ای بی خبر زجنبش هستی فروز خلق

امروز آن رعیت دیروز مالك است

مردم نواز شاها خرّم بپای و دیر  

دیدی چگونه خانۀ بدخواه مظلَم است؟

این كارگر به سایۀ خسرو مكرم است

كز ابر مهر تُست که این مُلك خرّم است

برفت از افق تیره ابرهای سیاه  

شب سیاه غم و عمر تیرگی بگذشت   

طلوع كرد چو خورشید بخت شاهنشاه

دگر نبارد باران غم زابر سیاه

ای آرزوی چشمم  رویت به خواب دیدن 

ترسم كه جان شیرین هجران به لب رساند

چشمی كه دیده باشد آن شكل و آن شمایل

ای آرزوی چشمم  رویت به خواب دیدن  

دوری نمی تواند پیوند ما بریدن

تا وقت آن كه باشد ما را به هم رسیدن 

بی او ملول باشد از روی خوب دیدن 

دوری نمی تواند پیوند ما بریدن

ستارۀ سحری سر زدو سپیده دمید   

طلوع کرد به مرداد آفتاب امید

به حفظ ایران ایرانی غیور و رشی

قیام کرد و بشد در پناه شه پیروز   

 افق دوباره شد افروخته ز اختر و ماه

که همچو بخت شهنشه خجسته بود این ماه

قیام کرد و سر و جان نهاد در این راه

به روز حادثه  ملت برد  به شاه پناه