یک شاخه گل ۴۵۰

روشنك(دکلمه)

ساقی قدحی شراب در دست

آن توبۀ نا درست ما را

از مجلسیان خروش بر خاست

ماییم كنون و نیمه جانی

آن دل كه از او خبر نداریم

دیوانۀ روی اوست دایم

در سایه مجو دل عراقی

آمد به شرابخانه سرمست

همچون سر زلف خویش بشكست

كان فتنۀ روزگار بنشست

وآن نیز نهاده بر كف دست

هم در سر زلف اوست گر هست

آشفتۀ موی اوست پیوست

كان ذره به آفتاب پیوست

عراقی(غزل)

روشنک(دکلمه)

تا ماه رسیده آهم امشب

بی ماه رخش نخفته چشمم

یكشب زتو دیده ام نگاهی

در بزم تو بود هر شبم جای

مرغ سحری  رفیق  نالید

آه ار نرسد به ماهم امشب

ای ماه تویی گواهم امشب

در حسرت آن نگاهم امشب

آنجا زچه نیست راهم امشب؟

از نالۀ صبحگاهم امشب

رفیق اصفهانی(غزل)

شجریان(آواز)

بالا بلند عشوه گر نقش باز من

دیدی دلا كه آخر پیری و زهد و علم

مست است یار و یاد حریفان نمی كند

بر خود چو شمع خنده زنان گریه می كنم

كوتاه كرد  قصۀ زهد دراز من

بامن چه كرد دیدۀ معشوقه باز من؟

ذكرش به خیر ساقی مسكین نواز من

تا با تو سنگدل چه كند سوز و ساز من

حافظ(غزل)

آرزوی روی ماهی می كشم

آتشم بر خرمن هستی مزن

گر پناهی بایدم بردن به خلق

حسرت چشم سیاهی می كشم

كز دل پر سوز آهی می كشم

دست سوی بی پناهی می كشم

پژمان بختیاری (غزل)