یک شاخه گل ۴۵۷


یك شاخه گل، برنامۀ شمارۀ ۴۵۷

گوینده: یك شاخه گل، برنامۀ شمارۀ ۴۵۷

دکلمه: فیروزه امیر معز
	ما به دل شادیم از باغ و بهار ما مپرس دوش در یك بزم با او تا سحر می خورده ایم		درجهان عشق زادیم از دیار ما مپرس نرگس مخمور او بین از خمار ما مپرس
				نظیری نیشابوری (غزل)

ترانه: الهه
	به دیگری رو نكنم كه دیده ام روی تو را نسیم صحرای توام كه آمدم به كوی تو		هوای مینو نبود هوایی كوی تو را بهارِ سیمای توام نموده ره به سوی تو

		من ره تو می پویم ، جز تو را نمی جویم

	به سایبانی زنسترن ها فکنده سر چون بنفشه دارم آشنا شد به مهر تو این دل مهربان من		نشسته ام بی شكیب و تنها كه بی تو در این بنفشه زارم روز و شب جز حدیث تو نگذرد بر زبان من

		من ره تو می پویم ، جز تو را نمی جویم

	هر جا در این صحرا بینم نقشی از رویت سوسن ها می گویند از ناز چشمت رازی ای كه پنهان نظری با ما داری خوی خوش روی چو گل زیبا داری خواهم اندر بر من چون جان باشی همه عمرم به سر این سودا شد		گیسوی سنبل ها دارد بویی از مویت جادو شد نرگس ها از نرگس جادویت آشكار از چه زما پروا داری حسن خوبان همه را تنها داری در كنارم چو گل خندان باشی كه در این خانه شبی مهمان باشی
				سیمین بهبهانی(ترانه)

دکلمه: فیروزه امیر معز
	داشتم از درد جدایی خروش غم نخورم غایب من حاضر است		دل چو ترا یافت زبان شد خموش مژدۀ این می رسد از لب به گوش
				نظیری نیشابوری (غزل)

آواز: گلپایگانی
	درد این خستۀ هجران به دوا نزدیك است می دهد بخت مرا مژده كه از حضرت دوست وآنكه سجادۀ تقوا فكند بر سر آب از در اهل ریا روی بگردان ای دل گر وجودم شود از عشق تو فانی غم نیست		وان كدورت كه تو دیدی به صفا نزدیك است نامه ای می رسد و پیك صبا نزدیك است گر نه اخلاص تو ورزد به ریا نزدیك است هر كه دور است از این در به خدا نزدیك است كه فنا در غم عشقت به بقا نزدیك است
				عماد فقیه کرمانی (غزل)
دکلمه: فیروزه امیر معز
	هر جا كه بود عیش خوش و روزگار خوش هر جنس خوش كه ابر و زمین جمع كرده بود چون دی كه نو بهار در آید به بوستان شاد و شكفته مطرب و ساغر طلب كند او در وداع و من به جزع كز می و بهار ساغر كنم لبالب و گویم سبك بنوش		آمد بدین دیار كه باد این دیار خوش شد صرف این بهار كه باد این بهار خوش از در در آید و كشمش در كنار خوش یكسو نهد حجاب و در آید به كار خوش رطلی سه چار مانده و روزی سه چار خوش در موسم بهار نباشد خمار خوش
				نظیری نیشابوری (غزل)
دکلمه: فیروزه امیر معز
	امروز چنانی كه ترا بنده توان بود بی عقل به نور رخ تو راه توان برد در مجلست از جان و ز دل بی دهن و لب		در وصل تو با دولت پاینده توان بود بی روح به یاد لب تو زنده توان بود چون جام می لعل همه خنده توان بود
				فخرالدین خالد (غزل)
آواز: شجریان
	صنما با غم عشق تو چه تدبیر كنم دل دیوانه از آن شد كه پذیرد درمان آنچه در مدت هجر تو كشیدم هیهات با سر زلف تو مجموع پریشانی خویش دور شو از برم ای زاهد و افسانه مگوی نیست امید خلاص از سر زلفش حافظ		تا به كی در غم تو نالۀ شبگیر كنم؟ مگرش هم زسر زلف تو زنجیر كنم در دو صد نامه محال است كه تحریر كنم كو مجالی كه یكایك همه تقریر كنم؟ من نه آنم كه دگر گوش به تزویر كنم چون كه تقدیر چنین رفت چه تدبیر كنم؟
				حافظ(غزل)
دکلمه: فیروزه امیر معز
	امروز چنانی كه ترا بنده توان بود بی عقل به نور رخ تو راه توان برد در مجلست از جان و ز دل بی دهن و لب		در وصل تو با دولت پاینده توان بود بی روح به یاد لب تو زنده توان بود چون جام می لعل همه خنده توان بود
				فخرالدین خالد (غزل)

ترانه: الهه
	به دیگری رو نكنم كه دیده ام روی تو را نسیم صحرای توام كه آمدم به كوی تو		هوای مینو نبود هوایی كوی تو را بهارِ سیمای توام نموده ره به سوی تو

		من ره تو می پویم ، جز تو را نمی جویم

	به سایبانی زنسترن ها فکنده سر چون بنفشه دارم آشنا شد به مهر تو این دل مهربان من		نشسته ام بی شكیب و تنها كه بی تو در این بنفشه زارم روز و شب جز حدیث تو نگذرد بر زبان من

		من ره تو می پویم ، جز تو را نمی جویم

	هر جا در این صحرا بینم نقشی از رویت سوسن ها می گویند از ناز چشمت رازی ای كه پنهان نظری با ما داری خوی خوش روی چو گل زیبا داری خواهم اندر بر من چون جان باشی همه عمرم به سر این سودا شد		گیسوی سنبل ها دارد بویی از مویت جادو شد نرگس ها از نرگس جادویت آشكار از چه زما پروا داری حسن خوبان همه را تنها داری در كنارم چو گل خندان باشی كه در این خانه شبی مهمان باشی
				سیمین بهبهانی(ترانه)

(گوینده):	یك شاخه گل، برنامۀ شمارۀ ۴۵۷

Back to programme page

یک شاخه گل ۴۵۷

لطفآ به گلها کمک کنید

We ask you, humbly, to help.

یک شاخه گل ۴۵۷

لطفآ به گلها کمک کنید

We ask you, humbly, to help.

Golha.co.uk | خبرهای گلها را دریافت کنید