یک شاخه گل ۴۵۸

جانِ دگرم بخش كه آن جان كه تو دیدی

چندان زغمت خاك به سر ریخت كه تن شد

هر سنگ كه بر سینه زدم نقش تو بگرفت

آن هم صنمی بهر پرستیدن من شد

چو غنچۀ خزان رسیده دلم زغم به جان رسیده

شد از تو رسوا دل من اسیر غمها دل من

با دردم آشنا تویی ، با جانم همنوا تویی

درد من و دامان تو ، جان من و چشمان تو

چه می شود با نگهی ، مراد عاشق بدهی؟

نسیم عشق و زندگی از عطر گیسوی تو دارم

ببین كه آن چشم سیه چه می كند با دل من

خروش من زبینوایی به گوش آسمان رسیده 

ببین كه آن چشم سیه چه می كند با دل من

ببین كه آن چشم سیه چه می كند با دل من

خروش من زبینوایی به گوش آسمان رسیده 

ببین كه آن چشم سیه چه می كند با دل من

در موج عشق و آرزو ، من كشتی ناخدا تویی

دل در شرار آرزو از تابش چشمان تو

که دیدۀ دل روشن از آیینۀ روی تو دارم

شد از تو رسوا دل من اسیر غمها دل من

چو غنچۀ خزان رسیده دلم زغم به جان رسیده

شد از تو رسوا دل من اسیر غمها دل من

برین صحیفۀ مینا به خانۀ خورشید

كه ای به دولت ده روزه گشته مستظهر

نگاشته سخن خوش به آب زَر دیدم

مباش غره كه از تو بزرگتر دیدم

از ترس رقیب عاقبت جانم سوخت

بی مهری آن نگار دیدی كه چه كرد؟

دیدی كه چه كرد یار ؟ دیدی كه چه كرد؟

شرح نیاز و قصۀ شوقم زبان حال

جان گفت با دلم كه دگر پیش او مرو

چندانكه گفت در دل سنگش اثر نكرد

دل خود چنان برفت كه جان را خبر نكرد 

نمی دانم وصالت چون به دست آید كه سوی من

به بیداری نمی آیی و در خوابت نمی بینم 

دیشب همه شب در برم آن سلسله مو بود

می بود و سه تا بود و صبا بود و سبو بود

دامان چمن پر گل و در دامن گلزار

مه دلكش و گل نغز و هوا غالیه بو بود

آنگه كه چمن بود پر از نغمۀ بلبل

آن گل كه سراپا همه رنگ و همه بو بود

چشمان من از اشك سعادت شده لبریز

چون شاخ گل افتاده به پیرامُنِ جو بود

می خورد به صد ناز و به صد ناز میم داد

آنجا كه نه غیر و نه رقیب و نه عدو بود

او از می و من از می عشقش شده از دست

لب بسته و در سینه بسی راز مگو بود

گه زیر گل سرخ و گهی زیر گل زرد

می رفت و دلم در پی او از همه سو بود

از نام و نشانش چه سرایم سخن ای دوست

روح من و عشق من و آمال من او بود

من بودم و او بود

من بودم و او بود

من بودم و دلدار

من بودم و او بود

من بودم و آن گل

من بودم و او بود

وان گلبن نو خیز

من بودم و او بود

بوسی ز پیم داد

من بودم و او بود

او سر خوش و من مست

من بودم و او بود

آن ماه زمین گرد

من بودم و او بود

بگذر زمن ای دوست

من بودم و او بود 

پژمان بختیاری (مستزاد)

محمودی خوانساری(آواز):

دلش دادم كه با او همدم و همخانه خواهم شد

ندانستم كه چون دل برد از من چون پری آخر

به آن حسن و به این عشق ای صنم چون لیلی و مجنون 

زمی خالی نخواهم شد شوم گر خاک می دانم 

مه من شمع خواهد گشت و من پروانه خواهم شد

نهان خواهد شد ومن در غمش دیوانه خواهم شد

توآخر شهره خواهی گشت و من افسانه خواهم شد

كه یا خم یا سبو یا شیشه یا پیمانه خواهم شد

رفیق اصفهانی (غزل)

فیروزه امیر معز(دکلمه)

می بود و سه تا بود و صبا بود و سبو بود

دامان چمن پر گل و در دامن گلزار

مه دلكش و گل نغز و هوا غالیه بو بود

آنگه كه چمن بود پر از نغمۀ بلبل

آن گل كه سراپا همه رنگ و همه بو بود

چشمان من از اشك سعادت شده لبریز

چون شاخ گل افتاده به پیرامُنِ جو بود

می خورد به صد ناز و به صد ناز میم داد

آنجا كه نه غیر و نه رقیب و نه عدو بود

او از می و من از می عشقش شده از دست

لب بسته و در سینه بسی راز مگو بود

گه زیر گل سرخ و گهی زیر گل زرد

می رفت و دلم در پی او از همه سو بود

از نام و نشانش چه سرایم سخن ای دوست

روح من و عشق من و آمال من او بود

من بودم و او بود

من بودم و او بود

من بودم و دلدار

من بودم و او بود

من بودم و آن گل

من بودم و او بود

وان گلبن نو خیز

من بودم و او بود

بوسی ز پیم داد

من بودم و او بود

او سر خوش و من مست

من بودم و او بود

آن ماه زمین گرد

من بودم و او بود

بگذر زمن ای دوست

من بودم و او بود 

سخن عشق جز اشارت نیست

در عبارت نگنجد این معنی

عشق بستان و خویشتن بفروش

عشق در بند استعارت نیست

عشق در عالم عبارت نیست

كه از این خوب تر تجارت نیست

عطار نیشابوری(غزل)

ایرج(تصنیف)

شد از تو رسوا دل من اسیر غمها دل من

چو غنچۀ خزان رسیده دلم زغم به جان رسیده

شد از تو رسوا دل من اسیر غمها دل من

با دردم آشنا تویی ، با جانم همنوا تویی

درد من و دامان تو ، جان من و چشمان تو

چه می شود با نگهی ، مراد عاشق بدهی؟

که دیدۀ دل روشن از آیینۀ روی تو دارم

شد از تو رسوا دل من اسیر غمها دل من

چو غنچۀ خزان رسیده دلم زغم به جان رسیده

شد از تو رسوا دل من اسیر غمها دل من

ببین كه آن چشم سیه چه می كند با دل من

خروش من زبینوایی به گوش آسمان رسیده 

ببین كه آن چشم سیه چه می كند با دل من

در موج عشق و آرزو ، من كشتی ناخدا تویی

دل در شرار آرزو از تابش چشمان تو

نسیم عشق و زندگی از عطر گیسوی تو دارم 

ببین كه آن چشم سیه چه می كند با دل من

خروش من زبینوایی به گوش آسمان رسیده

ببین كه آن چشم سیه چه می كند با دل من