گلهای تازه ۱۳
گوینده: فخری نیکزاد
|
|
|
|
ز کوی یار میآید نسیم باد نوروزی |
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی |
||
سخن در پرده میگویم چو گل از غنچه بیرون آی |
که بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی |
||
|
|
|
حافظ (غزل)
|
گوینده: فخری نیکزاد
|
|
|
|
|
دوستان وقتِ گلِ آن به که به عشرت کوشیم |
سخن پیر مغان است و به جان بنیوشیم |
|
|
نیست در کس کَرَم و وقت طَرَب میگذرد |
چاره آن است که سجاده به می بفروشیم |
|
|
خوش هوایی است فرحبخش خدایا برسان |
نازنینی که به رویش میِ گلگون نوشیم |
|
|
گل به جوش آمد و از می نزدیمش آبی |
لاجرم ز آتش حرمان و هوس میجوشیم |
|
|
ارغنون سازِ فلک رهزن اهل هنر است |
چون ازین غصه ننالیم و چرا نخروشیم |
|
|
|
|
حافظ (غزل)
|
گوینده: فخری نیکزاد
|
|
|
|
|
گلبن عیش میدمد ساقی گلعذار کو |
بادِ بهار میوزد بادۀ خوشگوار کو |
|
|
مجلس بزم عیش را غالیۀ مُراد نیست |
ای دمِ صبحِ خوش نفس نافۀ زلفِ یار کو |
|
|
|
|
حافظ (غزل)
|
آواز: شجریان
|
|
|
|
|
نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی |
که بسی گُل بدمد باز و تو در گِل باشی |
|
|
چنگ در پرده همین میدهدت پند ولی |
وعظت آنگاه کند سود که قابل باشی |
|
|
|
|
حافظ (غزل)
|
گوینده: فخری نیکزاد
|
|
|
|
|
من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش |
که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی |
|
|
من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش |
که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی |
|
|
در چمن هر ورقی دفترِ حالی دگرست |
حیف باشد که ز کار همه غافل باشی |
|
|
نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی |
که بسی گُل بدمد باز و تو در گِل باشی |
|
|
|
|
حافظ (غزل)
|
گوینده: فخری نیکزاد
|
|
|
|
|
میکشیم از قدحِ لاله شرابی موهوم |
چشم بد دور که بیمطرب و می مدهوشیم |
|
|
حافظ این حالِ عجب با که توان گفت که ما |
بلبلانیم که در موسمِ گُل خاموشیم |
|
|
|
|
حافظ (غزل) |