گلهای تازه ۱۵

گوینده: فخری نیکزاد

دانه‌های باران به شیشه‌ها ترانه دارد

در اجاق من آتشی به چشمان من زبانه دارد

دل هوای او دل هوای می

دل هوای بانگ عاشقانه دارد

آن پرستواک از دیار ما بار غم به دل

رفت و کس ندانم کز او نشانه دارد نشانه دارد

سیاوش کسرایی (غزل)

ترانه: عهدیه

دانه­های باران به شیشه‌ها ترانه دارد

در اجاق من آتشی به چشمان من زبانه دارد

بسته هر دری خفته هر که خانه دارد

مرغ هوا هم آشیانه دارد آشیانه دارد

دل هوای او دل هوای می

دل هوای بانگ عاشقانه دارد عاشقانه دارد

آن پرستواک از دیار ما بار غم بر دل

رفت و کس ندانم کز او نشانه دارد نشانه دارد

سیاوش کسرایی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

یاری اندرکس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

آب حیوان تیره‌گون شد خضر فرخ پی کجاست

خون چکید از شاخ گل باد بهاران را چه شد

صد هزاران گل شکفت و بانگ مرغی برنخاست

عندلیبان را چه پیش آمد هزاران را چه شد

حافظ (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

زهره سازی خوش نمی‌سازد مگر عودش بسوخت

کس ندارد ذوق مستی میگساران را چه شد

شهریاران بود و خاک مهربانان این دیار

مهربانی کی سرآمد شهریاران را چه شد

لعلی از کان مروّت برنیامد سال‌هاست

تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد

حافظ (غزل)

آواز: شهیدی

یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

آب حیوان تیره‌گون شد خضر فرخ پی کجاست

خون چکید از شاخ گل باد بهاران را چه شد

حافظ (غزل)

تصنیف: شهیدی

صد هزاران گل شکفت و بانگ مرغی برنخاست

عندلیبان را چه پیش آمد هَزاران را چه شد

زهره سازی خوش نمی‌سازد مگر عودش بسوخت

کس ندارد ذوق مستی میگساران را چه شد

شهریاران بود و خاک مهربانان این دیار

مهربانی کی سر آمد شهریاران را چه شد

گوی توفیق و کرامت در میان افکنده‌اند

کس به میدان درنمی‌آید سواران را چه شد

یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

صد هزاران گل شکفت و بانگ مرغی برنخاست

عندلیبان را چه پیش آمد هزاران را چه شد

حافظ (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

دانه‌های باران به شیشه‌ها ترانه دارد

در اجاق من آتشی زبانه دارد

دل هوای او دل هوای می

دل هوای بانگ عاشقانه دارد

آن پرستواک از دیار ما بار غم به دل

رفت و کس ندانم کز او نشانه دارد

سیاوش کسرایی (غزل)

ترانه: عهدیه

دانه‌های باران به شیشه‌ها ترانه دارد

در اجاق من آتشی به چشمان من زبانه دارد

دانه‌های باران به شیشه‌ها ترانه دارد

در اجاق من آتشی به چشمان من زبانه دارد

بسته هر دری خفته هر که خانه دارد

مرغ هوا هم آشیانه دارد آشیانه دارد

دل هوای او دل هوای می

دل هوای بانگ عاشقانه دارد عاشقانه دارد

آن پرستواک از دیار ما بار غم بر دل

رفت و کس ندانم کز او نشانه دارد نشانه دارد

سیاوش کسرایی (غزل)