گلهای تازه ۱۸

گوینده: فخری نیکزاد

دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را

تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را

سعدی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

اگر تو فارغی از حال دوستان یارا

فراغت از تو میسر نمی‌شود ما را

سعدی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

تو را در آیینه دیدن جمال طلعت خویش

بیان کند که چه بودست ناشکیبا را

بیا که وقت بهار است تا من و تو به هم

به دیگران بگذاریم باغ و صحرا را

به جای سرو بلند ایستاده بر لب جوی

چرا نظر نکنی یار سرو بالا را

که گفت در رُخ زیبا نظر خطا باشد

خطا بود که نبینند روی زیبا را

کسی ملامت وامق کند به نادانی

حبیب من که ندیدست روی عذرا را

سعدی (غزل)

آواز: ایرج

کس این کند که دل از یار خویش بردارد

مگر کسی که دل از سنگ سخت‌تر دارد

اگر نظر به دو عالم کند حرامش باد

که از صفای درون با یکی نظر دارد

سعدی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

کس این کند که دل از یار خویش بردارد

مگر کسی که دل از سنگ سخت‌تر دارد

که گفت من خبری دارم از حقیقت عشق

دروغ گفت گر از خویشتن خبر دارد

که گفت من خبری دارم از حقیقت عشق

دروغ گفت گر از خویشتن خبر دارد

سعدی (غزل)

آواز: ایرج

هلاک ما به بیابان عشق خواهد بود

کجاست مرد که با ما سر سفر دارد

سعدی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

هلاک ما به بیابان عشق خواهد بود

کجاست مرد که با ما سر سفر دارد

سعدی (غزل)

آواز: ایرج

از آن متاع که در پای دوستان ریزند

مرا سری است ندانم که او چه سر دارد

سعدی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

هلاک ما به بیابان عشق خواهد بود

کجاست مرد که با ما سر سفر دارد

عوام عیب کنندم که عاشقی همه عمر

کدام عیب که سعدی خود این هنر دارد

سعدی (غزل)