محمد اسماعیلی

محمد اسماعیلی (تو ۱۳۱۳ ش) وی نوازنده و معلم تنبك بود. اسماعیلی از اولین تنبك‌نوازان جوان در ابتدای برنامه گل‌ها با امیرناصر افتتاح و جهانگیز ملك (۱۳۲۴ ش) است. او در هنرستان موسیقی ملی به عنوان شایسته‌ترین جانشین برای استاد بزرگ تنبک، حسین تهرانی، شناخته شد و بعد از مرگ استادش، آموزش‌های كلاسیك و تكنیك‌های عالی او را گسترش داد و كتاب‌هایی نیز به كمك شاگرد پُر استعداد و برگزیده‌اش سیامك بنایی (تو ۱۳۳۶ ش) تألیف كرد که همراه با سی دی و دی وی دی تصویری در (تهران، ماهور، ۱۳۷۴ ـ ۱۳۸۴ش) منتشر شده‌اند. محمد اسماعیلی بعد از سال‌ها كار در اركسترهای مختلف وزارت فرهنگ و هنر و رادیو تلویزیون، در سال‌های (۱۳۴۷-۱۳۵۷ ش) دوباره به برنامه گل‌ها پیوست و به سرپرستی فرامرز پایور، آثار متعددی را در مقام همنواز و تكنواز اجرا كرد. توانایی فوق‌العاده او در اجرای قطعات پیچیده و با تكنیك دشوار، مورد توجه نوازندگان كلاسیك گرای تنبك بوده و نقش او در نوازندگی این ساز را با نقش آموزشی ـ فرهنگی بزرگترین نوازندگان همعصر خود، نظیر فرامرز پایور و هوشنگ ظریف مقایسه می‌كنند. اوج توانایی محمد اسماعیلی در همنوازی با سنتور فرامرز پایور و تار جلیل شهناز بود که آثار متعددی از آن ضبط شده است. محمد اسماعیلی بعد از انقلاب ۱۳۵۷ ش که منجر به خانه‌نشینی و دوری او از فعالیت هنری شد، با تحولی درونی در زندگی هنری و اجتماعی خود و انتخاب عرفان به عنوان راه اصلی زندگی معنوی‌اش، به هنرش جلوهٔ تازه‌ای داد و فعالیت‌های فرهنگی، هنری و اجتماعی را با معنویت عمیق‌تری دنبال كرد. وی هم اكنون نیز فعال و تواناست و آثار متعددی را منتشر كرده است.