لشگری، بزرگ

لشگری، بزرگ (تو۱۳۰۲ ش) نوازندۀ ویولون، آهنگساز و زاده در خانواده‌ای قدیمی و هنرمند. استادان اولیۀ او، مادرش و دایی‌اش (استاد اصغر بهاری) بودند، ولی معلم اصلی او، استاد ابوالحسن صبا بود و از درس هنرمندان دیگری چون حسین یاحقی، روبیك گریگوریان و ابراهیم منصوری نیز استفاده كرد. از سال ۱۳۲۴ش به عنوان نوازندۀ حرفه‌ای در رادیو تهران شروع به كار كرد و از اوایل سال ۱۳۲۹ش همراه با عصمت دلكش خوانندۀ معروف آن زمان، آثاری را به اجرا گذاشت. او با خوانندگان متعددی كار كرده كه از آن جمله مرضیه و الهه و یاسمین، قابل ذكرند. ساخته‌های او دارای ملودی‌های بكر و شیرین است. بزرگ لشگری از اواسط برنامۀ گل‌ها (دهۀ ۱۳۳۹ش) همكاری خود را با این برنامه آغاز كرد. ساخته‌های او مورد توجه خویشاوند نزدیكش مرتضی حنانه قرار گرفت و او آنها را برای اركستر بزرگ رادیو تنظیم كرد. بزرگ لشگری با اركسترهای تلویزیون نیز همكاری داشته و آثار متعددی را ساخته و اجرا كرده است. از ویولون‌نوازی او در برنامه‌های گل‌ها اثری كه معرف تكنوازی او باشد، ضبط نشده است. با این حال از او تعدادی آثار بی‌كلام ضبط شده است. بزرگ لشگری از سال ۱۳۶۹ ش به بعد، در زمینۀ موسیقی فعالیتی نداشته و شناخته شدن او بین نسل جوان، مدیون نمایندگی فروش پیانو «یاماها» در تهران است، زیرا كه او كلان‌ترین مركز تجاری را برای این ساز تازه رایج شده بین طبقۀ متوسط شهرنشینان ایرانی در اختیار داشته است. از لشکری اثر مستقلی ضبط نشده است.