شریف تبریزی

شریف تبریزی، شیخ اسماعیل بن حسین (۱۲۸۶-۱۳۷۴ ق)عالم، ادیب و شاعری که متخلص به «تائب» و معروف به «مسئله‌گو» بود. وی در مشهد رضوی سکونت داشت. او به تألیف و تصنیف در فنون مختلف پرداخت و آثار بسیاری به نظم و نثر از خود بر جای گذاشت. وی در مشهد درگذشت و در باغ رضوان دفن شد. از آثارش می‌توان عقاید‌الاسلام ترکی منسوب به مقدس اردبیلی؛ مرآة‌المتقین؛ مجلات المحققین؛ البلاغ‌المبین؛ معیار الفهم و منشار الوهم، تذکرة‌المتقین؛ مثنوی‌های انصاف‌نامه؛ بلبل‌‌نامه؛ تحفه‌نامه؛ تزویج نامه؛ توحیدنامه؛ ثمرۀ فؤادیه؛ حیرت‌نامه؛ سعادت‌نامه؛ محبت‌نامه؛ نمازخانه و دیوان شعر را نام برد.

اثرآفرینان (۳ /۳۱۴)؛ فرهنگ سخنوران (۱۷۹).