مهستی

مهستی (۱۳۲۵-۱۳۸۶ ش) وی خوانندۀ بسیاری از آهنگ ـ ترانه‌های ایرانی، از كلاسیك تا مردم‌پسند بود. خوانندگی را از نوجوانی شروع كرد و در آشنایی با پرویز یاحقی و كار با علی تجویدی، در مدت كوتاهی به اصول آواز ایرانی آشنا شد. اولین آثار او با آهنگسازی پرویز یاحقی، در گل‌های رنگارنگ شمارۀ ۴۲۰ استفاده شده است. آثار وی كه با آهنگسازهای علی تجویدی و اسدالله ملك در برنامه‌های گل‌ها در سا‌ل‌های ۱۳۴۷-۱۳۵۱ ش ضبط شده، توانایی بیان، حدود لطافت صدا، شنوایی قابل توجه و احساس شاعرانۀ او را همراه با روحیه‌ای حاكی از لطافتی زنانه و موقر، نشان می‌دهد. شهرت او با خواندن آثاری از آهنگسازان برجسته، همایون خرم و محمد حیدری و جهانبخش پازوكی، در سال‌های ۱۳۴۹-۱۳۵۷ ش به اوج رسید. هر چند كه او دیگر از حضور در برنامۀ گل‌ها كناره گرفته بود و مثل خواهر خوش صدایش، هایده (و دیگر خوانندگان تعلیم دیده نزد تجویدی نظیر حمیرا) به خوانندگی در فیلم‌های ایرانی، كاباره‌ها و برنامه‌های تلویزیونی روی آورده بود كه شهرت و درآمد بیشتری داشتند. با ممنوعیت خوانندگی زنان در ایران بعد از انقلاب، مهستی از سال ۱۳۵۷ ش تا هنگام مرگ، در امریكا به همان فعالیت‌هایش ادامه داد و از او آلبوم‌های متعددی ضبط شده است. توانایی صدا و لطافت بیان او تا آخر عمر حفظ شده بود، هر چند كه دیگر فرصت پیدا نكرده بود آثاری با ارزش در حد ضبط‌های ۱۳۴۷-۱۳۵۱ ش را دوباره اجرا کند. از آثار می‌توان «صدای مهستی» (مجموعه ترانه ها) تهران، کاسپین، ۱۳۵۵را نام برد.