طراز یزدی

طراز یزدی، میرزاعبدالوهاب، فرزند حاج‌عبدالکریم (۱۲۲۴- ۱۲۶۱ ق) خطاط و شاعری که پدرش از زرتشتیان یزد و  مسلمان شده بود. طراز در یزد به دنیا آمد و از کودکی به تحصیل پرداخت. وی در خوشنویسی به چندین قلم سمت استادی داشت. میرزاعبدالوهاب پس از چندی به شاعری روی آورد و سپس به تهران آمد و به دربار محمدشاه قاجار راه یافت، اما مورد بی‌مهری حاج‌میرزا آقاسی‌صدر اعظم قرار گرفت و میرزاعبدالوهاب نیز به هجو وی پرداخت و بعد از مدتی چون احساس خطر کرد به یزد گریخت، اما مورد ضرب و جرح مأموران صدراعظم قرار گرفت. طراز بر اثر صدمات واردۀ جسمی و تألمات روحی، در حالی‌که بیش از ۳۷ سال نداشت، در یزد درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد. طراز در فنون مختلف شعر و ادب مسلط بود و اشعاری در حقیقت امامان دین (ع) سروده است. او شاعری توانا و ادیبی فاضل بود، اما مدیحه‌گو و هجوسرا بود. پس از آن واقعه دست از مدح و ذم کشید. در تذکرۀ سخنوران یزد و الذریعه تاریخ وفات او ۱۲۲۱ ق ذکر شده است. اثر وی دیوان شعری است که از او برجای مانده است.

تذکرۀ سخنوران یزد (۱۹۴- ۱۹۹)؛ سخنوران نامی معاصر ایران (۴ /۱۴۰۷- ۲۴۱۱).